Opinia na temat książki Samotny jak Szwed ?

Skończyłam. A właściwie umęczyłam. Ta książka to było zdecydowanie coś innego niż się spodziewałam. Tytułowa samotność zachęciła mnie i jednocześnie miałam nadzieje na mocne reporterskie zebranie i przedstawienie informacji o tym jak Szwedzi odbierają samotność, czy rzeczywiście jest to ich comfort zone czy raczej stan wymuszony wielkimi odległościami i stosunkowo niewielkim zaludnieniem na m2. A co dostałam? Zlepek rozmów autorki z mniej lub bardziej rodzimymi Szwedami. Rozmów bardzo ciekawych, to prawda (szczególnie z Noblistą, który jest w stanie porozumiewać się ze światem tylko dzięki żonie), ale bardzo na siłę dopasowany n do tytułu. Mnóstwo niepotrzebnych refleksyjnych wstawek autorki z jej przemyśleniami o życiu. I wszechobecny podprogowy PR syna autorki, fotografa, który robił zdjęcia do książki. Rozumiem rodzicielską dumę, ale wyjątkowo mało profesjonalnie to wyszło.