Opinia na temat książki Zapach pustyni

Malwina jest wyjątkowo zdolna i ambitna, nic więc dziwnego, że jej umiejętności pozwalają na realizację wielkiego marzenia. Dziewczyna ma okazję wyjechać na kontrakt do Dubaju, gdzie zaprojektuje apartamenty dla firmy, której kierownikiem jest Ibrahim.

Mężczyzna, choć z wielkim zaangażowaniem poświęca się pracy, ma na głowie ważniejsze przedsięwzięcie – przygotowania do ślubu.

Jak Malwina odnajdzie się w Zjednoczonych Emiratach Arabskich? Czy miłość może połączyć dwoje ludzi pomimo tak wyraźnych różnic kulturowych? Jakie decyzje podejmie Ibrahim, wiedząc, że historia lubi się powtarzać?

Przykro mi to stwierdzić, ale wątek miłosny w tej historii do mnie nie trafił. Chociaż bardzo spójnie przedstawiony, wydał mi się przewidywalny, więc nie umiałam zaprzyjaźnić się z bohaterami tej książki. Co innego opisy Dubaju…

Nigdy nie byłam w tym mieście, nie wiem, jak pachnie i smakuje. A jednak doskonale umiałam sobie wyobrazić, jak piasek pustyni przesypuje mi się między palcami, jak portowa bryza owiewa moją twarz. Autorka w bardzo plastyczny sposób ukazuje różne oblicza Dubaju, nawet te, o których nie miałam pojęcia, że istnieją. Może więc nie jestem największą gloryfikatorką fabuły, ale doceniam i zachwycam się prezentacją miejsc, smaków, które wręcz czuje się na języku.

Czasem tak się zdarza, że książka nie trafia na mój właściwy nastrój, jej tematyka jest mi zbyt obca, okładka mnie nie przekonuje – powodów może być mnóstwo. Staram się jednak szukać plusów w każdej powieści, a w „Zapachu pustyni” to właśnie ciepło piasku, kolory nieba, orientalny smak herbaty wybrzmiały mi wyjątkowo mocno.

Czy sięgnęłabym więc po tę pozycję jeszcze raz? Pewnie nie. Czy polecę ją osobom, które tęsknią za wakacjami, klimatem letniego romansu i czułością, która wylewa się z jej kartek? Zdecydowanie.