Chłopiec, który przeżył Auschwitz recenzja

Czy psychika pięcioletniego chłopca jest w stanie zarejestrować i przechowywać w zakamarkach pamięci obrazy aby móc je po latach odtworzyć? Jeżeli są to intensywne wspomnienia myślę, że tak.
Panu Tomaszewskiemu zarzucano iż niemożliwym jest, aby zapamiętał tyle szczegółów z pobytu w KL Auschwitz-Birkenau.
Autor książki "Chłopiec, który przeżył Auschwitz" Waldzel Tomasz udowodnił, że relacja Pana Grzegorza Tomaszewskiego jest jak najbardziej prawdziwa. Potwierdził to przytaczając w swojej książce relacje innych starszych więźniów, którzy pamiętają małego Grisze Żukowa.
Grisza to po rosyjsku Grzegorz. Po wyzwoleniu obozu chłopiec przebywał w placówkach opiekuńczych, gdzie został ochrzczony oraz zostały mu nadane nowe personalia.
Mały Grisza trafił do obozu ze swoim rodzeństwem, matka i babką w 1943 roku pod pretekstem przesiedlenia. Po krótkim czasie trafił do obozowego szpitala podczas jego nieobecności na bloku jego rodzina zniknęła. W obozowych realiach to miało jedno znaczenie poszli do gazu i zostali spaleni w piecach tak jak straszyła ich blokowa.
Chłopczyk trafia do obozowego przedszkola. Tam dostrzega go i wybiera obozowy Anioł Śmierci. Mengele przeprowadza na chłopcu eksperymenty medyczne. Przenoszony z miejsca na miejsce o prawie aryjskim wyglądzie ma trafić do niemieckiej rodziny. Tak się jednak nie staje.
Mój opis nie oddaje tego wszystkiego co zawarte w książce, ale nie chciałabym zdradzić czytelnikom zbyt wiele. Bo aby objąć rozumem ogrom tego z czym musiał sie zmierzyć tak mały chłopiec, do jakich warunków życia i okropieństw jakie otaczały go przez te kilka miesięcy pobytu musiał sie przyzwyczaić. Trzeba zmierzyć się z tą lekturą samemu. Bo moje słowa w tym przypadku nie są w stanie wyrazić emocji jakie towarzyszyły mi gdy poznawałam losy Griszy. Pragnę nadmienić, iz lektura obozowa nie jest mi obca i czytałam juz wiele drastycznych relacji naocznych światkow różnych obozów koncentracyjnych.
Ta szczególna lektura wywarła na mnie ogromne wrażenie i nie raz musiałam zrobić sobie przerwe, by przyswoić to co właśnie przeczytałam.
Ale obizowa relacja to nie wszystko. Książka obejmuje także czas powojenny. Losy chłopca były przewrotne. Było mi go żal, bo czy można zacząć żyć normalnie po takim dzieciństwie?
Niejednokrotnie miałam łzy w oczach.
Mam nadzieję, że moja recenzja zachęci Cie drogi czytelniku do sięgnięcia po książkę o Małym Griszce. Mogę zdradzić, że mimo potworności zdarzają się tez cuda.