Koniec świata, umyj okna recenzja

,,Koniec świata, umyj okna'' jest tytułem-kontrastem. Bo hej, świat się kończy, a my mamy myć okna? Widzimy, że to cokolwiek głupie zachowanie; że zupełnie nietrafiona porada. Tymczasem osoby zmagające się z depresją albo stanami lękowymi często słyszą podobne rzeczy.
Weź idź pobiegać, rozładujesz stres.
Albo.
Umyj okna, posprzątaj w domu.
Albo.
Przestań wydziwiać, nie masz żadnego powodu, żeby tak się czuć.

Alicja, główna bohaterka książki pani Jelonek, zafiksowała się właśnie na tym ,,przestań wydziwiać''. Ma pracę, ma męża - w dodatku takiego, na którego nie bardzo może narzekać, tak? Bo nie pije, nie bije, ma swoje zainteresowania - ktoś mógłby powiedzieć, że ma całkiem udane życie. A tymczasem nękają ją napady paniki. I ona chce wiedzieć dlaczego, co takiego się stało, bo przecież musi być jakaś przyczyna, prawda? Zakorzeniona w tu-i-teraz, w świecie, który właśnie ją otacza, nie gdzieś w przeszłości, ale w teraźniejszości coś musiało pójść nie tak i Alicja chce to wiedzieć.

Ten, kto nigdy nie miał prawdziwego napadu paniki, jest prawdziwym szczęściarzem.
Alicja nie może oddychać, umiera, ale umrzeć nie może, poci się, klei się, ręce jej drżą, serce kołacze, obraz się rozmazuje, nie może się na niczym skupić. Przestrzeni wokół niej jest zbyt mało albo właśnie zbyt dużo, wszystko jest zbyt ostre i wyraziste, albo zbyt miękkie i rozmemłane. Głosy stają się niezrozumiałe, zbyt głośne, przerażają. Cisza też przeraża, bo w niej zaraz słychać nierówne bicie serca.
To koniec świata w skali mikro.
Więc weź w końcu umyj te okna.


Książka Agnieszki Jelonek jest jednym wielkim atakiem paniki. Zabiera nas do świata osoby trawionej przez lęki, pozwala spojrzeć na rzeczywistość jej oczami, pozwala zrozumieć pewne zachowania takich osób, pozwala w wyobraźni poczuć czym jest atak paniki i co najważniejsze - nie wprost ale bardzo skutecznie daje odbiorcy do zrozumienia, że tytułowe ,,umyj okna'' takiej osobie w niczym nie pomoże.
Bo jak to zrobić, skoro człowiek zamiera wystraszony na progu łazienki, wsłuchując się w otoczenie, bo już zaraz zjawi się coś strasznego i nienazwanego?

,,Koniec świata, umyj okna'' jest ważną pozycją jeszcze z dwóch powodów. Po pierwsze: pokazuje, że udawanie, że wszystko jest w porządku, że zafiksowywanie się na koncepcji ,,przecież nie powinnam być nieszczęśliwa lub wystraszona'' do niczego nie prowadzi. I po drugie: daje nadzieję na to, że nawet jeśli przeżywamy ciężkie ataki paniki, to będzie lepiej.