Czas pogardy recenzja

Myśląc o II wojnie światowej często zapominamy, że jej okrucieństwa nie dotyczyły jedynie dorosłych, ale również dzieci w różnym wieku. Wiele z nich miało to szczęście, że ten bestialski czas spędzało w gronie kochającej rodziny, gdzie często mimo głodu i chłodu, miały możliwość odczuwania bezpieczeństwa w objęciach swoich rodziców. Jednak wojna zabrała też wiele istnień ludzkich, często rodziców dzieci, które zostawały same w tym okrutnym czasie.

Sieroty wojenne, nie miały łatwego życia. Takim właśnie dzieckiem jest bohater książki, sześcioletni Tomek Aranowicz. Zostaje sam na świecie, nie wie nawet dokładnie, ile ma lat. Jego dziecięca głowa wyparła wszystkie tragiczne wspomnienia związane z rodziną. Poznajemy go w momencie, gdy wśród zgliszczy Wilna, gdy zimno doskwierało najbardziej, śnił o swoim rodzinnym domu, rodzicach i swoim poprzednim życiu. Jak inne sieroty na wileńskich ulicach Tomaszek próbuje po prostu przeżyć kolejny dzień, znaleźć coś do jedzenia, mieć gdzie spać. W tej życiowej sytuacji dołącza się do grupy innych sierot, gdyż wsparcie i pomoc grupy staje się bardzo istotna. Poznaje tam nawet przyjaciela – Ludwika. Ich wojenne losy nie są łatwe, ale mając przy boku kogoś bliskiego stają się bardziej znośne. Jednak nie zawsze udaje się dzieciom uniknąć niebezpieczeństw związanych z pobytem na ulicy. Czasem poszukiwania żywności kończyły się wyłapywaniem przez żandarmerię i odwiezieniem do sierocińca. W takiej właśnie sytuacji stanął Tomaszek, trafiając do rosyjskiej placówki, gdzie nie mógł nawet słowa wypowiedzieć w swoim ojczystym języku, bo w innym przypadku czekała na niego okrutna kara. Losy chłopca były przeróżne, jednak każdy z czytelników musi o nich przekonać się sam.

Muszę przyznać, że styl autora i jego lekkość w przekazywaniu treści historii swojego ojca bardzo przypadły mi do gustu. Dzięki takiemu przedstawieniu treści książkę czytało się z wielkim zaciekawieniem. Serdecznie polecam ją każdemu miłośnikowi literatury dotyczącej okresu II wojny światowej, ale również i tym czytelnikom, którzy nie są obojętni na historie dzieci nawet w tak trudnych czasach.

Chciałabym serdecznie podziękować autorowi za egzemplarz do recenzji.