Pokuta recenzja

Pewna księgarnia, której nazwy chyba zdradzać mi nie wolno, uwzględniając potrzeby ludzi finansowo kalekich, oddaje do użytku niektóre książki po cenach śmiesznie niskich, tym samym wzbudzając niepohamowaną radość osób od wchłaniania literek w formie konkretnej uzależnionych. W tym konkretnym przypadku - mnie.
Tym sposobem natknęłam się na książkę pt. "Pokuta", którą rekomenduje mnóstwo znanych portali, a ja nabyłam ją po oszałamiająco niskiej cenie z myślą, że dokonałam transakcji życia.

Książka jest debiutem szwedzkiego pisarza, którego nazwiska nie jestem w stanie wymówić. Wpisywać się miała w konwencje kryminału o czym świadczył zachęcający napis na tylnej części okładki, który napominał coś o czarnym humorze pisarza w który wpisywać miała się fabuła oscylująca wokół morderstwa dokonanego z zimną krwią. Teoretycznie dzieło pretendujące do roli gatunkowego ideału...
Zagłębiając się w książkę poznajemy Konrada Jonssona, mężczyznę w średnim wieku, posiadającego polskie korzenie za sprawą tego, że był "bękartem polskiej kurwy". Na wieść o morderstwie jego zastępczych rodziców po kilkudziesięciu latach powraca do miasteczka w którym się wychował. Przywołuje ono często traumatyczne przeżycia jego dzieciństwa i młodości. Wspomina on zamordowanych w niewyjaśnionych okolicznościach Hermana i Signe po tym jak wygrali sporą sumę pieniędzy. Byli to ludzie mu obcy, którzy stali się jego drugą rodziną po tajemniczym zaginięciu jego prawdziwej matki. Wspomina przyszywanego brata Klasa, wulgarnego rasistę. Wspomina całą gamę ludzi z których składała się jego ówczesna rzeczywistość. Najbardziej jednak doskwiera mu niewiedza odnośnie jego matki - Agnes, która zniknęła niegdyś z dnia na dzień, osierocając małego Konrada. Główny bohater robi wszystko, by wyjaśnić wszystkie nasuwające się mu znaki zapytania.

Nie wiem czy pisarski debiut powinno traktować się z pobłażliwością czy może patrzyć na niego bardziej krytycznym okiem jako na książkę, która powinna kreować coś nowego, świeżego i unikalnego. Jakkolwiek by nie spoglądać na "Pokutę" jest ona zwyczajnie nudna. Czy wymaganie od kryminału tego by trzymał odbiorcę w napięciu jest naprawdę wygórowaną potrzebą? A tego w tej książce doszukiwać się na próżno. W zamian mamy opis licznych retrospekcji związanych z głównym bohaterem, które ani nie tworzą psychologicznego obrazu postaci ani nie wprowadzają nic spektakularnego do fabuły.

Jednakże książki nie można w pełni spisać na starty. Porusza ona uniwersalny problem rasizmu, ksenofobii czy też dyskryminacji łączącej się z przedmiotowym traktowaniem innych. Przedstawia obraz ludzi zmanipulowanych, którzy napędzani swą jedyną słuszną ideologią są w stanie znęcać się psychicznie, fizycznie, a nawet zabić z zimną krwią.

Podsumowując: niezbyt wyszukany, wulgarny język, dłużyzny i niepotrzebne wątki składają się na fakt, że książka warta jest swoich pięciu złotych, a nie pierwotnych 39,90 z vat.