Pięćdziesiąt twarzy Greya recenzja

„Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.”

Zwyczajna studentka literatury, Anastasia Steele w ramach zastępstwa za swoją współlokatorkę i przyjaciółkę musi przeprowadzić wywiad z młodym przedsiębiorcą Christianem Greyem. Mężczyzna od samego początku robi na dziewczynie piorunujące wrażenie. Ana jest jednak przekonana, że nigdy więcej już się nie spotkają i stara się zapomnieć o Greyu, gdy ten niespodziewanie pojawia się w sklepie, w którym pracuje i prosi o kolejne spotkanie. Młoda dziewczyna pierwszy raz w swoim życiu jest tak silnie oczarowana jakimś mężczyzną. Christian powoli wciąga ją w swój świat, w którym to on pełni największą kontrolę.

Nie mogło być inaczej i ja również musiałam zapoznać się z tym bestsellerem. No cóż było ciężko i do tej pory podziwiam się, że wytrwałam do końca. To naprawdę nie jest dobra książka i twierdzi to osoba, która nie jest zbyt wymagającym czytelnikiem. Styl autorki pozostawia wiele do życzenia. Powtórzenia są tak nagminne, że odechciewa się czytać. Bohaterowie strasznie mnie irytowali, tak samo ci główni, jak i drugoplanowi. Największe zastrzeżenia mam do głównej bohaterki, chyba tak jak zawsze zresztą. Niesamowicie naiwna, nieasertywna i denerwująca postać, która przynajmniej raz na stronę czerwieniła się i przygryzała dolną wargę. Christian jak przystało na głównego męskiego bohatera każdej 'szanowanej' się powieści był niezwykle przystojny i tajemniczy oraz absolutnie nie miał żadnych wad, chodzący ideał. Ona zaś była szarą myszką, więc dobrali się idealnie. Rzadko oceniam książki tak nisko, ponieważ zazwyczaj jeśli książka naprawdę mi się nie podoba to ją porzucam. Tutaj jest jednak inaczej, bo naprawdę chciałam się dowiedzieć co jest takiego wciągającego w tej książce. Niestety dotarłam do końca i nadal nie wiem. Przyznaję, początkowe 100 stron przeczytałam bardzo szybko gdyż nie mogłam się doczekać tych sławnych scen +18, które w końcu nie zrobiły na mnie wielkiego wrażenia, a po którymś razie stały się po prostu nudne. Zakończenie jest napisane w taki sposób żeby czytelnik od razu miał chęć sięgnąć po następną część, ja nie mam. Jako, że powieść ta jest przerobionym fanfic'em 'Zmierzchu' szukałam jakiś wspólnych cech obu książek i znalazłam ich niestety wiele, przy czym pierwowzór wypada chyba jednak lepiej.

Podsumowując,dla mnie czytanie tej książki, mimo dość lekkiej tematyki, było męczarnią. Głównie chyba przez styl, a raczej jego brak, autorki. Po kolejne części na pewno nie sięgnę, ale z chęcią obejrzę ekranizację, jeśli taka powstanie. Ja zawsze staram się zapoznać z książkami, które aktualnie są 'na topie', więc jeśli nie szkoda wam czasu to czytajcie.