Dotknij mnie

Musze przyznać, ze na poczatku czytało mi sie ta ksiazke ciezko, specyficzny jezyk ktorym posluguje sie autor albo od razu przypada do gustu albo bardzo zniecheca. Mnie osobiscie nie do konca podpasowal ten styl. Ale ksiazke przeczytalam i nie zaluje. Szczegolnie koncowka zapachniala lekko x-menem, ale nie bede zdradzac dlaczego. Ksiazka nie ma typowego konca, wrecz jest jakby wstepem do tego, co powinno sie dziac pozniej, wiec pewnie bedzie kontynuacja. Polecam, sama z checia przeczytam kolejne czesci.

Przyznaję zbyt długo odkładałam tą książkę na rzecz innych i nijakich historii.Ta książka mnie urzekła.Wspaniała opowieść. Nie mogłam się od niej oderwać. Kolejna książka którą pokochałam.<3 Nie mogę się doczekać kiedy przeczytam 2 części. Ci którzy jeszcze nie przeczytali mają wiele do stracenia polecam.

Na początku trochę ciężko mi było przystosować sę do specyficznego języka tej książki, ale później, nadał jej specyficzny charakter i sprawił, że stała się dość oryginalnie napisana. Cała historia jest bardzo dobra i nie zauważyłam w niej ewidentynych minusów. + ulubione Polecam!

Niestety to może nie być opinia powszechnie akceptowalna, nie będzie to też opinia - pieśń pochwalna. I domyślam się, że może nie zdobyć zbyt wielkiej popularności i poparcia. Trudno, przede wszystkim będę szczera ze sobą. A książce która mi się nie podoba nie wystawię ładnej laurki. Ale do rzeczy.

To nie moja bajka. Niestety nie tym razem, nie udało się.
Moja młodzieżówkowa dobra passa musiała w pewnym momencie natrafić na przeszkodę i właśnie jest to Dotyk Julii.
Nie zagrało mi jedno – postapo/antyutopia, potem drugie – narracja w czasie teraźniejszym, a trzecie i kolejne poszło lawinowo. Irytowały mnie te ciągłe przekreślenia tekstu by potem narratorka, czyli Julia, zmieniła swoje myśli. To jej notatnik. Prywatne zapiski. Czemu tak często zmieniała zdanie co do tego co warto zapisać? No i czy czytelnik ma czytać to skreślone?
I okej, gdyby te przekreślenia pojawiały się sporadycznie, byłabym w stanie zrozumieć, nawet okej, natłok myśli. Ale no psia mać. Nie. Co. Trzecie. Zdanie.
Nie wiem, mam wrażenie, że nie chwytam jakiegoś drobiazgu, przekazu. Może jestem za stara akurat na Dotyk Julii. Co byłoby troszkę dziwne, bo została mi polecona przez bibliotekarkę, na oko kobietę w moim wieku.
Z racji, że to postapokaliptyczna wizja świata, nie jest słodko. Nie żebym zawsze musiała mieć słodko, ale brakło mi tu tego ‘czegoś’. Co prawda nie mogę odmówić autorce umiejętności plastycznego opisywania świata. Ten można sobie wyobrazić z łatwością. Także, ...

Nigdy nie byłam fanką fantastyki, zarówno w formie filmu a już w ogóle książek... dlatego też tym bardziej wstyd się przyznać, że Julię dosłownie pochłonęłam... Zacznę od tego, że gdzie nie spojrzałam to widziałam reklamy, jakże zachęcające do przeczytania, no i kiedy zapoznałam się z jej opisem, to stwierdziłam " no ok. wydaje się ciekawy, raz kozie śmierć, spróbuję", no i teraz chylę czoła autorce a siebie policzkuję za wrzucanie wszystkiego do jednego worka... kolejny raz przekonałam się, że tak nie wolno.. i co ? i już dzisiaj dostanę paczkę z dalszymi częściami losów Julii i Adama...

Julia... młoda kobieta zamknięta w psychiatryku, choć wcale nie wariatka, to kobieta spragniona uczuć, miłości a szczególnie DOTYKU... tylko, że jej dotyk zabija... przekonała się o tym chcąc ratować małego chłopca... jest wytykana palcami,izolowana, ludzie się jej boją.. a rodzice nienawidzą...
Kiedy pewnego dnia do jej "celi" trafia współlokator - współwięzień Adam, okazuje się że jest to chłopak z jej szkoły, jedyna zawsze przychylna Julii osoba, a tym samym niespełniona miłość.... Niestety szybko okazuje się, że Adam wcale nie jest pacjentem, tylko podstawionym żołnierzem przywódcy Komitetu Odnowy, którzy chcą wykorzystać moc Julii, aby zawładnąć światem...

Jeśli tylko złapiecie bakcyla, jestem pewna, że przepadniecie i nie będziecie potrafili oderwać się od tej książki - jest pełna napięcia, emocji i sprawia, że chcesz więcej...
Zachęcam do ciekawej lektury,...

Myślałam, że będzie gorzej. Niewiele oczekiwałam po tej książce. I o dziwo dostałam więcej niż chciałam. Książkę czytało mi się całkiem przyjemnie i szybko. Na początku strasznie zgrzytała mi narracja Julii. O ile skreślenia uważam za ciekawy, oryginalny dodatek, to ilość metafor była przytłaczająca. Na szczęście im dalej akcja szła do przodu, tym było ich mniej. Nie podobał mi się również romans. Nie czułam tego totalnie. Praktycznie od pierwszych rozdziałów są w sobie szaleńczo zakochani. Nuda. Zaintrygowali mnie natomiast bohaterowie. Wątek odrzuconej przez społeczeństwo Julii był dla mnie strasznie przykry. Potrafiłam poczuć jej ból i nienawiść do swojej mocy. Przez tyle lat była pogardzana i wynoszona do miana potwora. Autorka niesamowicie to przedstawiła. Pokochałam cudowny humor Kenjiego, który przemówił do mnie od razu. Adam był również ciekawy, jednak momentami wydawał mi się strasznie nudny, i to Warner mnie bardziej zainteresował. Spodobała mi się ta nuta szaleństwa i obsesji w jego charakterze.
Mimo wielu wad, książka potrafi wybronić się ciekawymi bohaterami, jednak wciąż nie jest to pozycja, która zapadnie mi na długo w pamięci.

Książka wciągająca na maksa. Wprowadzenie przekreślonych zdań bardzo ciekawy nadający charakter pamiętnika. Mam taką ciekawostkę a to taką że autorka właśnie tej książki dopóki nie napisała tejże fantastycznej opowieści nie wiedziała że jest już coś troszkę podobnego, a mianowicie x-men, kojarzycie? Czy wam, którzy ten film oglądali skojarzyły się pewne szczegóły? Bo mnie owszem. Nie żeby od razu na początku, ale tak później, a już zwłaszcza na końcu, na szczęście książka nic przy tym nie traci. Czekam na kolejne polskie wydanie.

A mogło być tak pięknie… Początek naprawdę nie był zły, już miałam nadzieję na coś naprawdę ciekawego, jednakże im dalej, tym było gorzej, romdłatyczniej i po najmniejszej linii oporu. Bohaterowie byli przezroczyści, niezapadający w pamięć i po prostu do bólu sztuczni, akcja zupełnie nudna, niewciągająca, nieoryginalna i mdła. Krótko mówiąc, bardzo przeciętnie, a nawet słabo. W zasadzie jedyną zaletą jest fakt, że "Dotyk Julii" czyta się szybko i bezproblemowo.

Wydaje mi się, że to kolejna pozycja, która po prostu miała dobrą reklamę. Początek czytałam bardzo długo i w pewnej chwili w ogóle nie mogłam się przemóc by kontynuować lekturę. Kiedy w końcu akcja się rozkręciła, to okazało się, że... to już koniec tej historii. Reasumując - początek okropny, środka nie ma, zakończenie zbyt szybkie.

„Dotyk Julii” to opowieść o świecie, który jest okrutny i zbliża się ku upadkowi. To też historia o uczuciach. Nie jest schematyczna ani nudna. Napisana językiem, który przyciąga czytelnika. Tak jak cała historia. Polecam i niecierpliwie wyczekuje już kontynuacji.

Polecam wszystkim tym, którzy chcą przeczytać coś magicznego, dodatkowo obowiązkowa pozycja dla miłośników antyutopii. Bardzo spodobał mi się sposób przekreślanych zdań :], cóż pozostaje cierpliwie czekać na kolejne mam nadzieję równie udane części.

Cudowna cudowna cudowna książka! Styl autorki jest taki lekki co sprawia, że tak przyjemnie się czyta tę powieść. Bardzo podobał mi się pomysł z przekreślaniem zdań z którym się jeszcze nie spotkałam oraz śliczna okładka. POLECAM!

Książka, która miesza w sobie nadnaturalną otoczkę a la X-men oraz wizję świata, który jest przedstawiany kolejnym po naszym na naszych kontynentach. Czasami opisy wręcz irytowały, ale nie jest tak źle. :)