Kroniki marsjańskie

Ray Bradbury

8.1 /10

Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 35 ocen kanapowiczów

Popraw tę książkę | Dodaj inne wydanie

8.1 /10

Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 35 ocen kanapowiczów

Opis

W latach pięćdziesiątych Mars pozostawał w zasięgu ręki. Młoda fantastyka, pełna optymizmu, kreśliła wizje podboju Wszechświata. A Mars miał się stać pierwszym krokiem w kosmos. KRONIKI MARSJAŃSKIE historia podboju innej planety, poetycki obraz cywilizacji skazanej na zagładę i losów ludzi na Marsie, najsłynniejsze dzieło R. Bradbury ego.

Data wydania: 1997

ISBN: 978-83-7180-023-8, 9788371800238

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Serie: Kolekcja Gazety Wyborczej - XX wiek, Nowa Fantastyka [Seria książek], Fantastyka - Przygoda

Kategorie: Fantastyka, Science-fiction

Stron: 247

Mamy 6 innych wydań tej książki

Autor

Ray Bradbury

Urodzony 22 sierpnia 1920 roku w USA (Waukegan)

Raymond Douglas Bradbury (ur. 22 sierpnia 1920 w Waukegan w stanie Illinois) – amerykański pisarz, należący do czołówki światowych twórców fantastyki. Używał pseudonimów: Edward Banks, William Elliot, D. R. Banat, Leonard Douglas, Leonard Spaulding. ...

Pozostałe książki:

Droga do science fiction. Od Heinleina do dzisiaj

Październikowa kraina. The Halloween Tree*

Wszystkie książki Ray Bradbury

Recenzje

Kroniki marsjańskie

10.12.2009

"Kroniki marsjańskie" to cykl luźno ze sobą powiązanych opowiadań, ukazujących kolonizację Marsa przez ludzi od pierwszych wypraw w 1999 r. po zagładę ludzkości kilkadziesiąt lat później. Każde z tych opowiadań to inna konwencja: znaleźć tu można zarówno SF, fantasy jak i horror. "Trzecia wyprawa": po dwóch nieudanych wyprawach na Marsie... Recenzja książki Kroniki marsjańskie

@horror.com.pl

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2022-02-27

7 /10

Przeczytane 100 Le Monde Klasyka i okolice czyli nie wstyd czytać przy ludziach FANTAS...tycznie, ogólnie Mam w domu 📚 501 Must-Read Books

Kroniki człowieczeństwa.

To nie jest książka o podboju innej planety, obejmująca wszystkie technikalia związane z tym tematem. To metaforyczna opowieść o ludzkiej naturze, naszych wadach i krótkowzroczności. Spieprzyliśmy naszą szansę na Ziemi? Polećmy na Marsa zrobić tam dokładnie to samo, świetny plan! Czy my, ludzie, nigdy nie nauczymy się wyciągać wniosków?

„Kroniki marsjańskie” nastroiły mnie pesymistycznie, chociaż prawdą jest, że już dawno temu straciłam swoją szczenięcą wiarę w ludzkość.

× 21 | link |

@twoj.emil

2024-01-31

9 /10

Przeczytane Zagraniczne Z biblioteki Fantastyka (fantasy/science fiction)

Zanim przeczytałam "Kroniki Marsjańskie" nie miałam pojęcia, że w powieści o kolonizacji Marsa mogą się dziać takie rzeczy. Niektóre fragmenty były naprawdę zwariowane. Mój ulubiony rozdział to zdecydowanie "Usher II". Czytając go, głośno się śmiałam. Dodam, że przed przeczytaniem tego rozdziału, dobrze jest poznać trzy opowiadania Edgara Allana Poego: "Zagładę Domu Usherów", "Maskę Śmierci Szkarłatnej" i zwłaszcza "Beczkę Amontillado". Podoba mi się różnorodność historii pojawiających się w książce. Każda z nich porusza inne aspekty i skłoniła mnie do innych przemyśleń. Na plus również wplecenie wierszy w dwóch rozdziałach, oddających klimat opowieści. Mam tylko problem z wątkiem powrotu ludzi na Ziemię. Sądzę, że w takiej sytuacji wiele osób postąpiłoby inaczej. Nie zmienia to jednak tego, że ta powieść zrobiła na mnie duże wrażenie. Jestem nią zachwycona. Szczerze polecam.

× 4 | link |

@tsantsara

2019-11-27

6 /10

Przeczytane Literatura angielska Fantastyka

Bradbury objawia się tu jako niepoprawny humanista: wizja jego Marsa, Marsjan i zdobycia go przez Ziemian jest niekoherentna, naiwna, pełna niekonsekwencji i grzesząca kompletnym brakiem naukowej i technicznej wyobraźni. Jednak nie o fantastykę naukową tu chodzi, bowiem autor nakłada jedynie literacki kostium s-f, by skrytykować panujące w USA (a szerzej na Ziemi) tępotę i brutalność wszelkich konkwistadorów i zdobywców, nieco idealizując zarazem ich ofiary - różnego rodzaju mniejszości. Wygląda to na zawoalowaną publicystykę, aktualną może bardziej w latach 50ych, choć filozofia: "Łap, ile wlezie. Co znajdziesz, to twoje. Jeśli ktokolwiek nastawi drugi policzek, uderz go czym prędzej." jest wieczna, znana także poza Ameryką i zdaje się, że stanowi niezbywalne dziedzictwo ludzkości...

Trzeba przyznać, że w pierwszych opowiadaniach sami Marsjanie wychodzą trochę na idiotów - ich wizerunek nie różni się zbytnio od obrazu Ziemian: bez ceregieli i głębszego zastanowienia rozstrzeliwują i pacyfikują pierwsze wyprawy badawcze, nie poświęcając im uwagi. Wyjątkiem jednak już wtedy są marsjańskie kobiety (potrafią się wczuwać i reagować z empatią), reprezentowane przez panią Ylla, śniącą - nie bez jakiegoś zawoalowanego erotycznego podtekstu - o przybywającym astronaucie-Ziemianinie.
Potem mamy sprawy mniejszości. Bezwzględne wyrzynanie marsjańskich niedobitków i niszczenie ich dziedzictwa to bardzo czytelna aluzja do tego, co w USA zgotowano Indianom. Opowiadanie o exod...

» czytaj dalej

× 2 | link |

@bruxa

2014-10-06

Przeczytane

Świetnie pokazany człowiek - ze swymi niezmiennymi przyzwyczajeniami nawet w kosmosie, bardzo krytycznie ukazana ludzkość, która skupiona jest wyłącznie na sobie i swoich zwyczajach i zasadach. Fascynująca książka, na pewno będę do niej wracać

| link |

@gestia

2008-09-20

10 /10

Przeczytałam jednym tchem i jestem zachwycona, mimo że do literatury z kręgu SF nigdy mnie nie ciągnęło. Źródło uniwersalnych prawd, choć w wielu miejscach autor zostawia czytelnikom pole do własnej interpretacji.

| link |