Lato przed zmierzchem

Kate Brown to piękna, ognistowłosa kobieta po czterdziestce. Żona znanego neurologa, matka czworga dorosłych już dzieci. Ona i pięcioro potworków, na których każde skinienie gotowa jest przybiec, mieszkają w dużym domu na londyńskich przedmieściach. Pewnego majowego popołudnia Kate dostaje propozycję pracy w charakterze tłumacza na ważnej konferencji. I po raz pierwszy czuje, że ma wpływ na swoją przyszłość. Zdolności, które do tej pory realizowała, prowadząc dom, świetnie sprawdzają się w nowym miejscu. Kobieta wyjeżdża do Turcji jako organizatorka kolejnej konferencji, potem do Hiszpanii w towarzystwie młodego Amerykanina. Wreszcie wraca do Anglii. Inna. Zmieniona. Starsza. Powoli zdrapuje maskę, która niepostrzeżenie stała się jej twarzą. Ta niezwykła powieść przypomina, że wszyscy jesteśmy aktorami. Podważa nasze trwanie w bezpiecznych i dobrze znanych rolach. I – paradoksalnie – daje wskazówkę, jak grać… Siłę książki stanowi prosty, a zarazem pełnokrwisty język – idealny, by opowiedzieć o samotności, upływającym czasie i ludzkim targowisku próżności. Kate Brown zmieniła sukienkę. A my – jaką rolę teraz gramy? Książka została uzupełniona o fragmenty brakujące w poprzednim polskim wydaniu (1976), najprawdopodobniej usunięte przez cenzurę. Książka została uzupełniona o fragmenty brakujące w poprzednim polskim wydaniu (1976), najprawdopodobniej usunięte przez cenzurę. Arcydzieło… chyba najlepsza książka, jaką Lessing napisała. „The Economist” Doris Lessing jest posiadaczką wyjątkowej wyobraźni poetyckiej, która nie mieści się w żadnym gatunku literackim. […] To pisarka niepokorna, buńczuczna, dla której żywiołem jest przekraczanie granic, przełamywanie tabu, nieustanny eksperyment. Jerzy Jarniewicz, „Gazeta Wyborcza” Najsilniejszą stroną pisarstwa Lessing są […] wyprawy w rejony trudnych emocji i relacji międzyludzkich. Adam Szostkiewicz, „Polityka”