Lawendowy pokój

O mały włos, a byłabym odpuściła czytanie tej książki. To byłby wielki błąd.
Fakt, długo się rozkręcała.
Ale jak się rozkręciła, to emocje sprawiły, że nawet łezka mi się w oku zakręciła.
Moje notatki z pierwszej połowy książki, to takie, w których twierdzę, że książka jest inna niż wszystkie w taki sposób, że raczej nie zaciekawia i można by było przerwać czytanie w każdym momencie. Że fajne cytaty, ale treść - nudna.
Jak dobrze, że nie przerwałam.
Ktoś, kto ma cierpliwość, żeby przetrwać te nudy, być może dotrwa do fajnych emocji.

W zaciszu pokoju, przytulona jak kot do ciepłego kominka, zanurzona w wiekowym fotelu, który pasuje do mojego ciała, jak dopasowana jedwabna sukienka, z babciną poduszką na kolanach, przeczytałam książkę o prawdziwej męskiej przyjaźni, utraconej złudnej i odnalezionej miłości. Książkę o książkach, które nadają sens naszemu życiu, pocieszają w smutku, przytulają w tragedii, rozśmieszają w ponure dni i leczą. Cudowna, urzekająca lektura.
Polecam

„Lawendowy pokój” to historia księgarza, który prowadzi swoją „Aptekę literacką”. Jean Perdu potrafi rozpoznać co człowieka trapi i proponuje na problem odpowiednią literaturę. To tak jakby był doktorem duszy. Jednak sobie samemu nie potrafi pomóc. Opuściła go ukochana. Gdy po wielu latach otwiera pozostawiony przez nią list, postanawia ruszyć w rejs przez Francję by dotrzeć na południe. Do niej.
⛴
To jest mój 4 reread i za każdym razem ta książka mnie zachwyca. Pokój pełen wspomnień i wielka podróż z Paryża na dalekie południe rzeką Sekwaną , na barce, na której znajduje się księgarnia a zewsząd otacza nas niepowtarzalny francuski klimat i mnóstwo książek. Czy można chcieć czegoś więcej ?? Może zamknięcia tego wszystkiego w powieść o poszukiwaniu szczęścia, miłości i samego siebie. O nowych początkach i pięknych przyjaźniach. Ale również o ogromnych stratach, lękach i marazmie. Ta historia to wielki kalejdoskop uczuć. Możecie spodziewać się po tej książce wszystkiego tylko nie romansu. To nie on jest najważniejszy.
⛴
Muszę przyznać, że początek mogłabym leciutko zmienić. Na szczęście akcja szybko się rozwija a wraz z każdym kolejnym kilometrem podróży fabuła niesamowicie wciąga. Głównym czynnikiem tego są bardzo realistyczni bohaterowie. Nie ma tu powielania schematów. Niejednokrotnie złapałam się na tym, że nie mogłam przewidzieć zachowania bohaterów. Każdy z nich ma jakąś swoją tajemnicę.
⛴
Nie umiem w pełni obiektywnie ocenić „Lawendowego poko...

„Strach przemienia twoje ciało jak nieudolny rzeźbiarz doskonały kamień […] Tyle że rzeźbi cię od środka i nie widać ani odprysków, ani kolejnych obtłukiwanych warstw. A ty stajesz się wewnątrz coraz cieńszy i coraz bardziej niestabilny, aż nawet najdrobniejsza emocja jest w stanie powalić cię na kolana. Jeden serdeczny uścisk i już myślisz, że się rozpadasz i giniesz”.

To już druga książka Niny George, jaką miałam okazję przeczytać i przyznam, że jestem zachwycona tym, z jaką wrażliwością i subtelnością potrafi opisywać trudne emocje i wydarzenia. Dawno nikt tak pięknie nie pisał o emocjach i książkach jak zrobiła to ta kobieta.

Lawendowy pokój to typowa powieść drogi, którą główny bohater musi pokonać, aby uporać się z własnymi demonami i zmienić swoje życie. Jest to oniryczna opowieść o miłości, strachu, stracie i żalu. Fabuła ma swój urok, przyciąga czytelnika i pozwala mu chłonąc atmosferę, widoki i przygody, które czekają na naszych bohaterów. Przyznaję, że początek się dłuży, ale z czasem tempo wzrasta i płyniemy z nurtem tej historii tak jak bohaterowie z nurtem rzeki w poszukiwaniu siebie. Nie znajdziemy tutaj zaskakujących zwrotów akcji i domyślam się, że nie jest to książka dla każdego. Myślę, że jest to lektura, na którą warto poczekać, by móc czerpać z niej garściami i delektować się nieśpieszną opowieścią o poszukiwaniu siebie i swojej drogi. To taka literacka pigułka, która trafia do tych, którzy jej potrzeb...