W nadziei na lepsze jutro

Na początku powieści poznajemy różne postaci – Annę, którą los zagnał do dalekiej Barcelony, Sabinę tkwiącą w małżeństwie z mężczyzną, którego nie była i nie jest w stanie pokochać oraz Helenę – początkującą modelkę pragnącą poczuć prawdziwą miłość. Co łączy je wszystkie? Jeden mężczyzna. Jak łatwo się domyśleć fabuła książki jest bardzo skomplikowana, kobiety muszą zmagać się z trudnymi decyzjami i wyborami, niekoniecznie słusznymi i niekoniecznie kończącymi się tak jakby tego chciały. Ich wyobrażenie prawdziwej miłości niejednokrotnie mija się znacznie z rzeczywistością. Często muszą zadać sobie pytanie czy w takim razie to było rzeczywiście „to”? Postacie przedstawione w książce Ewy Bauer mają bardzo zróżnicowane charaktery, które oddane są w sposób pozwalający nam utożsamiać się z nimi. Czujemy ich żal, smutek, cierpienie, ale i nadzieję, radość. Napisana jest prostym językiem, dzięki czemu czyta się ją lekko i płynnie. Fabuła książki jest na tyle rozwinięta, że nie sposób przewidzieć zakończenia. Tak jak i w życiu. Wydaje nam się, że coś/kogoś tak dobrze znamy i musi być właśnie tak jak przewidujemy i wtedy życie płata nam figla. W niektórych momentach aż ciśnie się na usta westchnienie pod tytułem „samo życie, skąd ja to znam”. „W nadziei na lepsze jutro” przeczytałam jednym tchem i było mi mało. Mam nadzieję, że zapowiedź drugiego tomu ziści się już niedługo, bo na pewno po niego sięgnę. Dzięki tej książce mogłam zdystansować się do swojego życia i do swoich problemów....

Polecam tę książkę, warto poznać damski i męski punkt widzenia, być może niejedna osoba odnajdzie w treści fragment swojego życia, może nabierze dystansu, a może po prostu uwierzy, że w życiu każde zdarzenie ma sens i nic nie dzieje się bez przyczyny.

Książka, która nie wywołuje w czytelniku emocji jest książką bez tego „czegoś”. „W nadziei...” to „coś” ma! Polecam!

Już sam tytuł niesie nadzieję na to, że książka jest dobra. A mam taką nadzieję.:)