Wilczy amulet

"Czy doprawdy tak duża jest różnica między wilkiem, który staje się człowiekiem, a człowiekiem, który staje się wilkiem?"

Po pozytywnym zaskoczeniu pierwszą częścią sięgałam po kontynuację z pewnymi oczekiwaniami. Niestety, tym razem trochę się przeliczyłam. Na szczęście tylko odrobinkę. Książka nie jest zła, ale jak dla mnie w porównaniu do części pierwszej wypada słabiej, chociaż okładkę ma już trochę lepszą :)

Tak jak w "Wilczym miocie" dylematy moralne głównej bohaterki oceniłam na plus, tak tutaj momentami miałam już dosyć łagodnej, cnotliwej i doświadczonej przez los Marii wraz z jej podejściem do życia. Niezmiernie irytowały mnie również przejawy jej podwójnej moralności.
Wątek miłosny oklepany, jeden kandydat jest zły a drugi dobry, a nasza biedna Marysia musi wybierać co jest dla niej w życiu ważniejsze.
Momentami było krwawo, ale niestety tym razem bez atrakcji typu palenie na stosie, raczej zwykła jatka wilkołaka z jego przeciwnikami i to niestety tylko od czasu do czasu.

Mimo tych kilku wad książka wciąga, szczególnie jak ktoś lubi sobie poczytać o wilkołaczych sierściuchach.

Pochłonęłam w mgnieniu oka.
Książka kupiona na wyprzedaży za 8,75 zł ale w niczym to nie umniejsza jej wartości.
Wiele dobrych słów napisano na temat "Wilczego amuletu" i zgadzam się z nim całkowicie.Nieistotne,że czytałam od drugiego tomu,już zamówiłam kolejny ,tym razem za 6,5 zł.Zadziwiające jakie perełki można odkryć na wyprzedażach.
Polecam miłośnikom fantastyki,romansów jak również wielbicielom krwawych jatek.

No książka wybitna na pewno nie jest. Początek, czyli jakieś 70-80 stron to straszna nuda, wiejąca kiepskim romansem. O ile w "Wilczym miocie" do gustu przypadła mi postać komtura, tak tutaj w sumie nikt nie zrobił na mnie specjalnego wrażenia. Drażniący był też motyw przedstawiania całej sceny z perspektywy każdego z bohaterów, co zapewne objętość książki zwiększyło dwukrotnie. Jednym słowem: słaba.

Opis zachęcający.

Powiem krótko: jest dużo, dużo lepiej niż w "Wilczym miocie". Fabuła jest ciekawsza, akcja gna do przodu niesamowicie szybko i książka naprawdę wciąga. Choć "Wilczy amulet" na końcu zaczął trochę przypominać mi typowy romans paranormalny, czytało się go lekko i przyjemnie. Ot, sympatyczne czytadło na jeden wieczór. O ile "Wilczy miot" można sobie odpuścić, to ten tom jest warty przeczytania. A jeśli chodzi o okładkę... Nadal nie bardzo umiałam odnieść ją do treści książki, ale jest zdecydowanie lepiej. :)