das Hammelfleich

@Psychiczna - już znamy zatem genezę pseudonimu...

Bardzo mi się podobała. W sumie szkoda, że tak szybko się konczy. Ale moze właśnie w tym tkwi urok.

"Strach. Mięso. Niedowierzanie." Czyli najgorsza książka, jaką miałam okazję czytać. Pobiła nawet "Granicę" Nałkowskiej.

Moze byc, momentami nudzi, niektore opowiadania szablonowe diabelnie. bardziej wylewnie skomentuje jak zmienie klawiature na qwerty;

Jak niżej - komiks warty polecenia :)

Genialny dramat, w trakcie czytania aż by się chciało to zobaczyć w teatrze :)

Takie sobie, miałam nadzieję, że może jednak bardziej fachowo podejdzie do tematu. A tu definicja słowa "gej" :)

Było ciężko, ale przeżyliśmy. Bomba z termosu najlepsza :)

A mnie zafascynowała. Jednakowoż można było wyciągnąć więcej z tej historii.

To było straszne. Przez 226 stron książki miałam ochotę skręcić kark głównemu bohaterowi. Nie wiem, skąd się tacy lęgną.

Epickie.

Książka - a właściwie coś na kształt zbioru anegdot osiedlowych - w rzetelny, a zarazem pełen ironii sposób ukazująca relacje międzyludzkie w pewnych środowiskach.

Niezłe, ale jednak nie to, czego oczekiwałam. Więcej Abe'a załatwiłoby sprawę.

Wiem, że dodałam iście tragiczną okładkę, ale innej nie ma.

Podobała mi się, mimo wymienianych wcześniej "potknięć". Świadomość, że sporo motywów przyszło z książek Kossakowskiej, zawdzięczam moim szanownym znajomym, bo sama np. "Siewcy.." nie czytałam, co najprawdopodobniej przyczyniło się do kompletnego "olania" plagiatu przez Pannę Ewę :) A że z mitologii sporo, to ino plus.

Niczego sobie. Czekam, aż dotrze do mnie reszta tomów ;)

Moje pierwsze spotkanie z Dukajem. Mile zaskoczona.

"Staliśmy na skraju przepaści, a teraz poczyniliśmy ogromny krok w przód."

Hahaha, soft yuri [sic!] jak się patrzy. Kupiłam z przekonaniem, że manga traktować będzie o czymś więcej niż lataniu w tę i z powrotem w kusej spódniczce z szabelką w ręku. A tu przysłowiowy zonk. "Lizaczek" personifikacją hardkoru.

Nie jest to może najlepsza książka o tej tematyce z jaką miałam styczność, ale mimo to polecam miłośnikom dobrej obyczajówki.

Wydawało mi się, że będzie trochę inna (jak wynikało z opisu na okładce). Ale nie zawiodłam się na niej, byłam miło zaskoczona. Autorka nie roztrząsa rzeczy nieistotnych, ale skupia się na sprawach od których zależy fabuła. W dodatku akcja świetnie umiejscowiona w historii. Polecam :)

Nie wiem, czy śmiać się czy płakać nad głupotą tej namiastki książki.

Masakra. Amen.

Pierumov. Nie Perumov.

Całkiem fajne, szkoda, że nie mam dostępu do dalszych części ;)