@Morill

Nawet osobom uprzedzonym do Pilipiuka polecam "Teatralną opowieść" z tego zbioru. Nie zawiedziecie się.

Dołączam do grona zadowolonych - zdecydowanie jedna z najlepszych lektur. Jedyne co można jej zarzucić to momentami dłużące się opisy epidemii.

Trochę bałem się, jak Vonnegut zakończy tę historię. A zakończył - jak to on - tak, po prostu, jakby nigdy nic.. Niepowtarzalna pozycja, podróże w czasie przedstawione bardzo naturalnie, bez zbędnych ozdobników i względów czysto technicznych. Zaciekawiła mnie postać Trouta, co wyłącznie skłania do sięgnięcia po "Śniadanie mistrzów" i dalszego pozna...

Nietuzinkowy, groteskowy dramat - gratka dla osób znudzonych dokonaniami romantycznych wieszczów :) Jedna z ciekawszych lektur w liceum, zdecydowanie warto.

Przyznam, że przeczytałem po to, żeby nie dostać pupy w szkole, bo Gombrowicz wielkim pisarzem był przecież. Na taką lekturę nieświadomie czekałem całe życie, szkoda że mało tak wartościowych pozycji figuruje w kanonie. Polecam wszystkim, którzy z niechęcią czytają książki polskich autorów, oczekując czegoś nietypowego, wielowarstwowego - to jeden ...

Sobiborskie piekło oraz przebieg jedynego udanego powstania w nazistowskich obozach widziane oczami więźnia. Polecam książkę wszystkim z zaciekawieniem śledzącym losy Żydów w czasie II wojny i wszystkich ofiar holocaustu. Napisana bardzo przystępnym językiem.

Klasyka! Warto znać, zwłaszcza że to chyba najbardziej charakterystyczna pozycja dotycząca wszechwładzy sądowniczej. Zasługują na uwagę przemyślenia bohatera i rozmowy z malarzem. Szkoda, że.. no dobrze, nie będę zdradzał zakończenia.

Czytałem to kilka lat temu, ale pamiętam że rozdział "Potwory" mnie zaskoczył i chętnie wróciłbym do książki jeszcze raz. Polecam wszystkim którzy chcą poznać ambitniejszą odmianę fantastyki (sci-fi) - ja sięgnąłem po Solaris właśnie z taką myślą i nie zawiodłem się.

Chyba najlepszy test wytrzymałości czytelniczej.. Przeczytałem 1/3 całości, reszta w planach. Zdecydowanie lektura z gatunku "dla maniaków", ale też dająca dużo satysfakcji.

Ciężko się wkręcić - zwłaszcza gdy nie miało się wcześniej do czynienia z "dziwną" literaturą. Ale jak już się wkręcimy, nie ma odwrotu. Arcydzieło to trafne określenie. Powieść niepowtarzalna i sam fakt, że zainspirowała Kubricka, o czymś świadczy. Warto sięgnąć choćby dla samego języka, którego pewnie sam Joyce by się nie powstydził.

Nasza nauczycielka wybrała Alchemika jako dodatkową lekturę w 3 gimnazjum. Szczerze mówiąc - nie wiem w jakim celu. Myślę że starczy samotnych wędrowców w okresie romantyzmu, a wywody Coelha i cała jego twórczość nieodłącznie kojarzą mi się z ludźmi bez wyrobionego jeszcze gustu literackiego.

Eragon utwierdził mnie kilka lat temu w przekonaniu, że nie mam nerwów do literatury typu fantasy wszelkiej maści (wliczając w to nawet Tolkiena). Może poczeka na swój czas ;) Mimo wszystko, Eragon (i reszta serii Paoliniego) na pewno spodoba się niewymagającym czytelnikom - nie oszukujmy się, że jest to literatura wysokich lotów.

Zdecydowanie największa książkowa tragedia dzieciństwa.. pamiętam jak czytałem końcówkę ze wzruszeniem, mało która książka z dawnych lat tak zapadła mi w pamięci jak ta.

W tej powieści znalazłem to COŚ, czego podświadomie szukałem w literaturze. Konwencja (lub jej brak, jak kto woli), treść, pozornie skazana na klęskę tematyka przedstawiona w zaskakujący sposób - wszystko to sprawiło że Vonnegut znalazł sobie honorowe miejsce wśród moich ulubionych twórców.

Dość długo męczyłem Zamek, niestety jest jeszcze bardziej "przegadany" niż Proces. Brak zakończenia sprawił że odczuwam lekki niedosyt, chciałbym dowiedzieć się co K. zrobił na końcu.. którego nie ma. Mimo wszystko polecam wszystkim, którzy wkręcili się w Kafkę - ja zacząłem od Procesu i gdyby nie to, możliwe że porzuciłbym Zamek najpóźniej w połow...