Adrianna B.

Ach, to zdecydowanie moje klimaty. Przeuwielbiam "Dziwne losy Jane Eyre".

Urzekła mnie. I nic więcej nie jestem w stanie o niej napisać, po prostu t r z e b a przeczytać :)

Po licznych pochwałach odnośnie tej książki czuję się troszkę zawiedziona. Przeczytałam, odłożyłam. Szału nie było.

Niebanalna. Ciekawy sposób zapisu, różne, powiązane ze sobą historię i wizja świata, która może nas spotkać. Dawno nie czytałam czegoś tak wciągającego.

Przeczytałam jednym tchem i doznałam głębokiego szoku, zamykając książkę. Jak to, już koniec? Poruszające, bo prawdziwe. "Ralf umiera najdłużej ze wszystkich" - bolesne i piękne jednocześnie

Długo się zbierałam, żeby się za to zabrać, ale w końcu się udało. Klasyka, trzeba przeczytać!

Zostaje w tyle za "Cieniem wiatru" i "Grą anioła", ale mimo wszystko przyjemnie było wrócić do 'zafónowskiej' Barcelony.

Przeczytałam, odłożyłam. Bez szału. Jakoś nie wciągnął mnie szczególnie, choć nie mogę też powiedzieć, żebym to szczególnie męczyła.

Chciałam napisać coś bardziej twórczego od "całkiem niezła książka", ale nie pozostaje mi nic innego, jak zgodzić się w 100% z Cocodrillą:)

Długo odkładałam ją na później i kończyłam po kilku stronach, ale w końcu zebrałam się w sobie. Historia piękna i smutna, niemniej jednak na końcu poczułam lekki zawód. Chyba spodziewałam się czegoś innego.

Odczuwam lekki niedosyt, może dlatego, że początkowe strony troszkę mi się dłużyły, a potem wszystko przeleciało strasznie szybko. To druga książka Sparksa z którą mam do czynienia i na razie jest pozytywnie. Zobaczymy jak będzie dalej:)

Fabuła nie jest szczególnie porywająca, ale czyta się szybko. Dla mnie to było chwilowe oderwanie od cięższych powieści, niemniej jednak jeśli ktoś lubi tematykę mitologiczną pomieszaną ze współczesnością to polecam:)

Bardzo lubię tę serię. Z części na część bardziej zaskakuje! Gorąco polecam, ale uwaga! Wciąga i nie pozwala kończyć zajęć;)

Nie zrobiła na mnie szczególnego wrażenia. Zdecydowanie wolę Zafóna z "Cienia wiatru" i "Gry anioła". W tej części da się zauważyć kilka powielonych schematów z "Mariny" czy "Księcia mgły". Wolałabym przeczytać jakąś nową powieść Zafóna, a nie te młodzieżówki. Ot takie czytadełko na wieczór. Wciąga, ale nie jest to żadne dzieło o którym nie można p...

Cudem przeczytałam. Kolejna powieść rodem z hollywoodzkiego serialu, gdzie główna bohaterka w swoim pokoju ma jacuzzi, a po dwóch dniach znajomości kocha na śmierć i życie. Litości. Płytkie i jak dla mnie nijakie. Zero akcji, odniosłam wrażenie, że napisała to jakaś trzynastolatka. Zapowiadało się fajnie, a wyszła z tego tania podróbka taniego Zmie...

Zgadzam się z Jenny_89 - moją uwagę także przyciągnął Nick Carraway. Generalnie Gatbsy wzbudzał we mnie sprzeczne uczucia, irytował sposobem bycia. I na jego przykładzie rzeczywiście doskonale sprawdza się przysłowie "Pieniądze szczęścia nie dają".

Czuję niedosyt. Zazwyczaj szybkie czytanie to plus książki, a tu nawet nie wiem, kiedy się skończyła. Jakoś tak dziwnie to wszystko było rozłożone, nie wiem, dla mnie pierwszy tom mógł być spokojnie rozszerzony jeszcze o dwieście stron. Historia ciekawa, sięgnę po kolejne części. Ale mogło być lepiej.

Czytając początek, odniosłam dziwne wrażenie, że to coś a'la Księżyc w Nowiu. Trochę mnie zirytowało, ale nie na tyle, żeby porzucić książkę. Miłość Leny i Ethana jak dla mnie jest trochę płytka, w czym utwierdziłam się przy niektórych scenach. John mnie strasznie wkurzał, ale pojawienie się jego i Liv wprowadziło powiew świeżości do tej książki. D...

Pierwsza część może nie porywa, ale zachęcam was do sięgania po kolejne, ja skończyłam na trzeciej i jest świetna! Nie mogę się doczekać przeczytania czwartej:)

Czytałam "Skazanych na Shawshank" i "Zdolnego ucznia". Drugie bardzo, bardzo wstrząsające. Zaczęłam "Ciało" ale jakoś bez szału, nie mogę skończyć już od roku, więc chyba ominę i wezmę się za "Metodę oddychania"

Drugie spotkanie z panią Picoult. Im dalej w książkę, tym coraz ciekawiej! Trochę sytuacji paranormalnych, trochę eugeniki, straty i miłości. Bardzo polecam!

Mi się podoba, może po przerobieniu sięgnę po kolejne tomy :)

Mnie "Fedry" nie zachwycają, to jest druga, którą przeczytałam. Jeszcze trzecia i ostatnia przede mną, zobaczymy. Plus za wprowadzenie Arycji.

Nie czytałam "Scarlett", przeszłam od razu do "Rhetta". Autor bardzo zgrabnie wkomponował się w "Przeminęło z wiatrem". Podobało mi się rozwinięcie wielu wątków pominiętych u pani Mitchell. Powieść pozwoliła na poznanie Rhetta z zupełnie innej strony. Wiele jego cech stało się jasnych dla czytelnika (najczęściej wiązało się to z przeszłością Rhetta...

Jak dla mnie najgorsza z książek pani Giffin. Nudna, flegmatyczna postać, która pomimo swojego wieku wciąż zachowywała się jak nastolatka. "Kocham X. Albo nie, Y. Albo X. A moze jednak Y?" Nie zrozumiałam też do końca decyzji Ellen. Najpierw cały czas narzeka, potem nagle zmienia zdanie o 180 stopni... Nie, za dużo bezsensownego mieszania jak dla m...