@evvi

Ja również mogę wyrazić się w samych pozytywach - powieść wciągająca, mistrzowsko napisana, ciekawa wizja apokalipsy i przede wszystkim świetna postać głównego bohatera. Taka Kossakowska lubię:)

Dla mnie w większości kicz w czystej formie, banalny styl i papierowi bohaterzy. Ale przyznaję, że fabuła miała dobre momenty, było ich jednak stosunkowo mało jak na tak opasłe tomiszcze.

Styl - totalna porażka. Ten suspens tworzony wielokropkami....................... I to zastępowanie imion - zamiast Kasia - informatyczka, agentka etc, zgodnie z wytycznymi pani od polskiego by broń Boże nie powtórzyć tego samego wyrazu w obrębie strony. Historyjka naiwna, postaci bez duszy - słowem KAPLICA:(

all power corrupts

O, to jedna z moich ulubionych części:)

Kobieca i świetnie napisana. Na pewno do niej wrócę

Nie tylko dla kociarzy. Dużo magii no i to złote popołudnie.....

Świetna powieść, początek jak w dobrym RPG-u, jestem pod wrażeniem wykreowanego świata, bo mimo oczywistych nawiązań do klasyki gatunku nie jest on zgapiony z Władcy Pierścieni czy z Sagi Wiedźmińskiej

Przez te opowiadania poznałam Grzędowicza i jest on obecnie moim numerem jeden (po Sapkowskim i Gaimanie naturalnie:) Opowiadania nieprzewidywalne, świetnie opowiedziane i niesamowicie plastyczne. Do tej pory jest mi smutno na myśl o wiedźmie i wilku

Fantastyczna! Nie umiałam się z nią rozstać, świetny pomysł i postacie. Problemy życia na cmentarzu plus śmiertelne zagrożenie, które czyha za jego murami

Gaimanowe arcydzieło. Każde z opowiadań wyraziste, z elementami koszmarów uniwersalnych, zostaje w pamięci

Uwielbiam:) spokojna, magiczna, niewymuszony i inteligentny humor. Warto do niej wracać

Dla mnie również pierwsza przeczytana książka Gaimana, spodobała mi się ale bez szaleństwa. Zdecydowanie wolę jego późniejsze książki.

Cień to jedna z najbardziej wyrazistych postaci Gaimana, mimo, że do gadatliwych nie należy. Książka porywająca - niebanalna i nieprzewidywalna powieść drogi.

Dla mnie świeża, bardzo czytalna i godna polecenia:) Choć nie sposób nie zauważyć cienia Gaimana w pisarstwie Ćwieka. Duży plus za humor

Loki się wyrobił ale i ubrał domowe papucie - brakuje mi świeżości i pazura z części pierwszej ale Ćwieka lubię i książka warta uwagi.

W tych opowiadaniach, jak i w pozostałej twórczości Jacka Piekary początek obiecujący, środek średni, a końcówka jak tania petarda - poświśczy, posypie iskrami ale nie zachwyca. Mimo to parę opowiadań pozostaje w pamięci i przeczytać można.