Ola

Bardzo ciekawa jest sama postać autora, bardzo płodnego, wszechstronnego i oryginalnego twórcy. Nie da się nie zauważyć jego fascynacji śmiercią, a śmierć obecna w kilku spośród zawartych w tym wydaniu opowiadań wydaje się czymś kompletnie obcym jak i zwyczajnym zarazem. Znawcy jego dorobku piszą także o charakterystycznej dla niego znajomości "kob...

Wolę Murakamiego w dłuższych formach.

Opowiadania po prostu niesamowite, przewrotne, w kilku słowach nie da się opisać tego, co Topor pisze w kilku słowach...

Nieco nużąca... Opis tej książki zamieszczony powyżej sugeruje, że mamy do czynienia z jakąś trzymającą w napięciu historią sprzed lat. No cóż, nic z tych rzeczy.

Zgadzam się z recenzją Puls, jak i komentarzem Karin - rzadko zdarza się trafić na tak mocno oddziałującą na czytelnika opowieść, a jednocześnie tak subtelną, baśniową, a co najważniejsze - nie operującą banałem i oczywistościami, których pełno w innych historiach o "końcu historii".

Wstrząsające historie, nadające sens słowu "przemoc domowa" tym, którzy mieli szczęście jej nie doświadczyć. Są one zapisem słabości nie tylko ludzi - mężczyzn, kobiet - ale i słabości naszego społeczeństwa, a przede wszystkim jego instytucji, jak się okazuje, tylko pozornie stojących na straży bezpieczeństwa i praw człowieka.

Niezwykła wrażliwość autora spotyka się w tych reportażach z umiejętnością doskonałego panowania nad słowem - w efekcie chociaż przez chwilę mamy możliwość obcować z czymś, co zwykle wydaje się zbyt trudne, odległe, niezrozumiałe, tragiczne.

Bardzo wciągająca, oszczędnie, ale precyzyjnie nakreślone postaci, na głównym planie wcale nie mafijne rozgrywki (opisywane w niewielu słowach i skrótowym stylu), a dojrzewanie poszczególnych postaci do swego losu i miejca w świecie rządzącym się własnymi, surowymi prawami.

Przyznaję, że King nie należy do moich ulubionych pisarzy (chociaż wysoko cenię jego "Wielki marsz") - w tej powieści podoba mi się zawarta w niej stara prawda: najbardziej zagraża nam nie to, czego się boimy, ale to, o czym nie wiemy, że powinno budzić nasz strach.

Bardzo dobry, zwięzły, krytyczny i wielostronny opis rzeczywistości współczesnych społeczeństw dobrobytu i intelektualnego zgnuśnienia. Stworzony wartkim, precyzyjnym językiem, odzwierciedlającym szczere zdegustowanie Autora otaczającą go kulturą filisterstwa i hopokryzji - momentami jednak ironicznie zabawny. Polecam!

Cóż, Ben rzeczywiście przebył niezwykłą podróż, w pewnym sensie odnajdując siebie, a przynajmniej swoje przeznaczenie i swoje nie-miejsce na tym świecie. To metafora wyjaskrawiająca naszą podróż przez życie, wydobywająca na wierzch małe, ale stanowiące jego treść rozterki. Podoba mi się też niemalże reporterski, choć rejestrujący emocje i nastroje,...

Klimatyczne opowiadania, ciekawe konstrukcje historyczno-społeczne, podszyte mrokiem, ale i humorem, oczekiwaniem na nowy początek. "W moim bloku straszy" oraz "Bardzo obcy kapitał" rozbawiają do łez. Polecam.

Hmmm, jak nie zachwyca, skoro zachwyca? No cóż, mnie jakoś specjalnie nie zachwyciła, wichry namiętności zdecydowanie zbyt rozdmuchane ;) Zgrabna opowieść, ale forma nieco przerosła treść.

Opoowieść o przyjaźni trzech mężczyzn, którzy wiodą swoje życie w przedziwnej Islandii, przyjęła formę dłuższego opowiadania - pełnego prostoty, trudów dnia codziennego i problemów głębszych, egzystencjalnych. Klimat przesiąknięty spleenem, kilka naprawdę urzekających momentów (chociażby ten, który stał się inspiracją dla twórcy okładki). Roman Kur...

Prawdziwa, aż za bardzo. I bardzo dosadna.

Błyskotliwe, zabawne, inteligentne i przewrotne, czyli Woody Allen w czystej postaci. Większość z tych krótkich opowiadań ma walor uniwersalności, mimo silnego osadzenia w amerykańskiej kulturze masowej (być może dlatego, że to ona staje się, czy jest uniwersalna). Polecam szczególnie "Mylić się - ludzkie, wzlatywać - boskie", "Odmowę" i "Śpiewajci...

Ciekawa inrtyga, podwójne śledztwo, barwni bohaterowie, a zwłaszcza postać pierwszoplanowa - komisarz Montalbano. Niemniej jednak brakowało odrobiny napięcia w tym wszystkim, chociaż samo zakończenie bardzo zgrabne i nieco melancholijne.

Dawno nie czytałam równie wciągającej powieści. Jest potwierdzeniem, że porządna klasyka się nie starzeje, choć mocno postarzały się metody działania tak znakomicie w niej opisane.

Ciekawe spojrzenie na jakże aktualny problem europejskiej tożsamości, która nie mogąc znaleźć dla siebie autonomicznych ram, wykuwa się coraz częściej w opozycji do "obcych", coraz liczniejszych obywateli krajów takich, jak Dania. Ponadto: ważny głos także w sprawie Polski i jej przemian na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat. Moim zdaniem po...

Bronisław Świderski w "Asystencie śmierci" pisze o tej powieści Skrzyposzka, że jest "najaktualniejszą polską książką początku dwudziestego pierwszego wieku".Wolna Trybuna składa się z fikcyjnych listów obywateli do tytułowej Trybuny, forum powstałego dla uczczenia 50-lecia PRL. Groteskowością wizji przywodzi na myśl Orwella, a demaskacją fałszu --...

Przyznam, że ta książka zrobiła na mnie duże wrażenie. Jak to bywa z kontrowersyjnymi postaciami, zawsze można się zastanawiać, na ile obiektywne jest to, co mówią. Jednak to, o czym pisze Ayaan Hirsi Ali nadaje ciężar pojęciom takim, jak wolność słowa, poprawność polityczna, religia, demokracja. To niezwykła perspektywa wpływu religii na kulturę, ...

Kolejna książka Akunina, którą dosłownie pochłonęłam. I jak zwykle nie udało mi się rozwikłać zagadki aż do momentu, w którym sam autor uznał to za stosowne. W jego powieściach podoba mi się także to, że nie pozwala się znudzić Fandorinem. W każdej kolejnej historii ktoś inny jest postacią pierwszoplanową, narratorem, a zarazem obserwatorem jego ni...

Bardzo lubię prozę Dehnela, za jej mocne osadzenie w rzeczywistości przy jednoczesnej lekkości i subtelności. Tragizm miesza się z komizmem, a codzienność z niezwykłością. "Balzakiana" to cztery minipowieści - choć jednak mini, to zawierające w sobie cztery ludzkie życia, cztery bogate historie, o których długo się nie zapomina.

Podobała mi się bardziej, niż jej poprzedniczka, czyli "Dom nad rozlewiskiem". Mniej beztroska i nierzeczywista. Do poczytania dla odprężenia - naturalnie o tym, że kobieta to odbicie rozumnych sił natury, a gdy to odkryje, każdy przedstawiciel rodu męskiego (nierozumnego) ją doceni i pokocha... ;)

Dopiero po przeczytaniu tej książki odkryłam, że została napisana zaledwie w ciagu dwóch miesięcy - w lipcu i sierpniu 1996 roku. Jej treści nie potrafię oddzielić od sposóbu, w jaki powstała - gdy "rozczarowała" mniej jej niewielka objętość, zaraz przypominałam sobie, ile wysiłku kosztowało przelanie tych słów na papier. Jednak "Jeśli chcę udowodn...