Marta

Uwielbiam ją. Dzisiaj właśnie ją skończyłam. I nie mogę sie nadziwić jak bardzo mnie zaskoczyła. Zanim po nią sięgnęłam przeczytałam kilka opisów "okładkowych" i za nic mnie nie pociągała. Ale za namową chłopaka zmusiłam się by po nią sięgnąć i jestem zachwycona. Sposób, w jaki pisze pan Marcin powoduje ze człowiek od razu się z nim zaprzyjaźnia, t...

zupełnie zaskakiwała mnie momentami, tym nagłym wplataniem wypadków w zwykły, nostalgiczny tryb. który, o dziwo, nie nudził, wręcz przeciwnie, wciągał bardziej. pierwsze i na pewno nie ostatnie spotkanie z Murakamim.

jedna z książek mojej 'młodości'. bardzo dawno temu ją czytałam, ale wstrząsnęła mną tak mocno, ze chętnie znów się nią zaopiekuję :}

Przeczytałam ją w wielkim przypływie własnego szaleństwa na punkcie serialu. I niestety, kolejność którą obrałam zawiodła. Tym razem serial utrzymał wyższy poziom niż jego literacki pierwowzór. Książka nie trzymała tak bardzo w napięciu, charakter Dextera zbyt kłócił mi się z osobowością wykreowana przez Michaela Halla, humor nie porywał, a zakończ...

Zadziwiająca w pozornej prostocie. Powiem tylko, że trafia głęboko gdzieś do wewnątrz. Zwłaszcza im bliżej końca.

Tak jak Boonia, sięgnęłam po nią bo byla na topie. I mocno się rozczarowałam. Nie dotrwałam chyba nawet do połowy, tak była dla mnie nudna. Niewiele w niej było momentów gdy naprawdę wywarła na mnie jakiekolwiek wrażenia, emocje. Z filmem bardzo podobnie.

Książka robi duże i dobre wrażenie, zwłaszcza na wrażliwcach. I taka ma być, jak to u Sparksa. Ale chyba stanie sie już zwyczajem, ze filmy na podstawie jego powieści są lepsze: bardziej wyraziste, wzruszające, ekspresyjne, zapadające w pamięć. I dobrze, będziemy mieć dobre romansidła i świetne filmy :}

Jak zwykle doskonały w swej rozczulającej formie Sparks. Przepiękna historia, troszkę utopijna w obliczu dzisiejszych czasów, ale tak urocza, że przestają się liczyć wszelkie sprzeczności. Dla mnie Noah i Allie pozostaną nieśmiertelni. I chociaż uwielbiam obie formy tej historii, to do filmu i genialnego Goslinga wracam regularnie. :}

Świetnie nakreślona historia, niby dwie osobne sprawy, a tak połączone. Straszna fabuła. Czytałam ją bardzo dawno temu i do tej pory na samą myśl o niej przechodzą mnie dreszcze. Niestety film na jej podstawie okazał się porażką.

Aż czuć od niej zapach czekolady. Zdecydowanie połyka się ją z uśmiechem na ustach. I pozostawia przyjemny smak na później. :} Mimo, ze film należy do moich ulubionych, to książka jednak przebija go. Chyba w każdym względzie.

Sięgnęłam po nią z czystych nudów, a okazało się, ze w pewnym momencie czytałam sama o sobie, choć starszej. Była idealna do łózka, na te pół godziny przed snem, czy do tramwaju.

Książka, po którą sięgnęłam, bo musiałam. Ale już od pierwszych słów mnie wciągnęła - połknęła, przeżuła i wypluła na koniec. Byłam nią zadziwiająco zachwycona i do tej pory mile wspominam każde zetknięcie z Konwickim.

Od niej zaczęła się moja miłość do szwedzkiej literatury i Szwecji w ogóle. Trudna do wyobrażenia sobie. Brutalna, bezkompromisowa. Z porażającym, dla mnie, zakończeniem. Nie spodziewałam się takiej dawki emocji po tej książce.

dla mnie drugi i trzeci tom to zupełnie jak nowa powieść, której punktem wyjścia jest tom pierwszy. i nie ulega wątpliwości, ze pomimo rozmiarów trylogia wciąga całkowicie. pełnokrwiści bohaterowie, wkład każdego uzasadniony. cały czas jestem pod wrażeniem konstrukcji całej powieści, Larsson miał mocny łeb :}

troszkę rozczarowało mnie zakończenie sprawy z Harriet, myślałam ze będzie inaczej, ale to nie zmienia faktu że książka jest świetna, mnie caly czas trzymała w napięciu i zainteresowaniu. :}

czytałam ją pierwszy raz bardzo dawno temu i pamiętam, że wywarła na mnie ogromne wrażenie.

Nie oszalałam z zachwytu nad tą książką, ale miała w sobie coś, co nie pozwalało mi sie od niej oderwać, a po przeczytaniu pozostało dziwne poczucie 'magiczności' treści. Niezłe {: