@Judith

Zacznę od tego, że jestem wielką fanką Jodi Picoult i po tylu przeczytanych książkach jej autorstwa byłam pewna, że już niczym mnie nie zaskoczy. Bardzo się myliłam. "Bez mojej zgody" to wszystko co najlepsze w pisaniu Jodi. Kontrowersyjny temat, gorący finał na sali sądowej, absolutnie nieprzewidywalny koniec i łzy spływające po policzkach po prze...

Philippa Gregory, jak w każdej swojej książce, znakomicie oddała ducha epoki. Od krajobrazów po zdobienia sukien - wszystko przenosi nas w czasy szesnastowiecznej Anglii pod rządami Henryka VIII Tudora. Jeśli chodzi o fabułę - znowu czuję niedosyt. Maria Boleyn, narratorka powieści, przedstawiona jest jako słodka, uległa i dobra niewiasta kochająca...

Fascynuje mnie historia Tudorów, więc prędzej czy później musiałam sięgnąć po książki Gregory. Nie znam żadnej innej autorki, która potrafi czytelnika przenieść w sam środek epoki, której nie ogląda się, jak przez szybę, ale wręcz smakuje wszystkimi zmysłami. Mimo tego, że doskonale znam historię Katarzyny Aragońskiej i jej małżeństwa z Henrykiem d...

Nie wiem, co powstało wcześniej - książka czy serial, ale czułam się jakbym czytała streszczenie serialu... Niczego nowego się nie dowiedziałam i niestety nie dałam rady doczytać do końca.

Piękna książka o wielkiej miłości w realiach starożytnego Egiptu.

„Światła pochylenie” to piękna historia o miłości i o nienawiści, o życiu i o umieraniu. Pięknie opisuje cielesność i wszystkie jej zalety. Zmysłowość przemawia do nas z każdej ze stron, a dusze są bardziej realne i świadome niż żywi. W tej książce jest coś nieuchwytnego, coś magicznego. Po jej lekturze bardziej doceniam smak jabłka i to, że mogę d...

"Księga Cmentarna" jest magiczna sama w sobie. Tylko Neil Gaiman potrafi stworzyć taką charakterystyczną atmosferę na każdej stronie powieści. Książka rozpoczyna się podobnie jak Harry Potter. Brutalne morderstwo pewnej rodziny i chłopiec, który przeżył. Na szczęście na tym podobieństwo się kończy. Dalej jest mrocznie, cmentarnie, czasem śmieszno, ...

Mimo moich początkowych spostrzeżeń nie jest to głupiutka powieść dla nastolatek. To ciekawa historia o przyjaźni, zaufaniu i o tym, że każda ludzka historia ma drugie dno. Polecam tę książkę tym czytelnikom, którzy lubią nieskomplikowaną lekturę na długie letnie popołudnie.

Siergiej Łukjanienko rozkochał mnie w swoim pisaniu dzięki „Nocnemu Patrolowi” i „Dziennemu Patrolowi”. „Patrol Zmroku” to świetna kontynuacja dwóch poprzednich części.

W „Dziennym Patrolu” znika czerń i biel. Istnieją tylko trudne do zdefiniowania szarości. Bohaterowie Siergieja Łukjanienki przekonują się ile Ciemności jest w Świetle, ale Światła potrafi pomieścić Ciemność. Książka warta przeczytania ! Polecam :)

Połączenie "Plotkary" ze "Zmierzchem". Nie podobało mi się. Postacie są płytkie, wydarzenia przewidywalne. Nie polecam.

„Nocny Patrol” to moje pierwsze spotkanie z Siergiejem Łukjanienko i muszę przyznać, że było bardzo udane. Ta książka to dla mnie powiew świeżości w fantastyce. Dawno nie czytałam czegoś tak oryginalnego. Polecam wszystkim fanom fantastyki :)

W tej części Becky nie jest już słodką spryciulą kombinującą, jak się dostać do wyższych sfer. Rebecca staje się kobietą, która zrobi wszystko, aby wspiąć się na sam szczyt. Wykorzystuje własnego męża, dziecko traktuje, jak balast i kieruje się zasadą "cel uświęca środku". Z kolei Amelia przechodzi drogę przez mękę, aby odkryć swoje prawdziwe szczę...

Opowiadania sprawiają wrażenie niedokończonych. Niektóre opierają się tylko na seksie i nic poza tym. Inne, jak "Planeta Masek", "Życie to śmierć, a śmierć to życie", "Taniec na falach" i "Mądrość głupców" zachwycają światem stworzonym przez autora. Moim zdaniem dla powyższych opowiadań warto sięgnąć po tę książkę.

Kamcio95 jeśli masz zamiar spoilerować w komentarzu to powinnaś uprzedzić. Niektórzy ludzie może jeszcze nie czytali tej książki.

Uwielbiam takie charakterki, jak panna Becky Sharp ;) " Przewrotne kapryśne uwodzicielki, bezwzględne intrygantki i rozwiązłe ladacznice budzą większe zainteresowanie niż urocze, cnotliwe i szlachetne dziewczątka. Być może dlatego, że złożoność ludzkiej natury jest zawsze bardziej intrygująca niż przewidywalna prostota." Oprócz ciekawych postaci au...

Jestem zakochana w filmie, więc Holly zawsze będzie miała dla mnie twarz Audrey Hepburn. Zakończenie mnie rozczarowało, więc wyrzucam tę wersję z głowy i pamiętam tylko tę filmową ;)

Są książki interesujące, pełne akcji i nieprzewidywalności. Są książki, które się łatwo i przyjemnie czyta. Są też książki, które są po prostu piękne... tak jak ta. Wzruszająca historia o miłości ponad czasem. Zdecydowanie polecam :)

Tym razem nie bałam się tajemniczego świata stworzonego przez Kinga. Nie bałam się nawet Rose Madder. Najbardziej przerażającym elementem książki jest postać Normana. Bestia w ludzkiej skórze. Panie King jest pan geniuszem.

xNiedostepnax proszę Cię nie sugeruj się książkami, serial jest absolutnie inny. Z książką zgadzają się tylko imiona bohaterów ;)

Niby coś się dzieje. Niby jest akcja. Czasem straszno, czasem smutno. Czasem romantycznie, czasem erotycznie. Mimo tego wszystkiego czegoś mi brak. "Zdradzona" jest bardzo przewidywalna. Od niemal początkowych stron wiadomo, kto ją "zdradzi", ponieważ co jakiś czas podkreśla się ... " ooo ta osoba chyba nie jest już godna zaufania, boję się jej ton...

Ostatnia część sagi jest absolutnie genialna. Nic bym w niej nie zmieniła i nic nie dodała. Pani Canavan po raz kolejny mnie mile zaskoczyła. Jeszcze nigdy nie spotkałam się z taką sagą, której pierwsza część tak bardzo rożni się od ostatniej. "Gildia Magów" przy "Wielkim Mistrzu" wydaję się eksperymentem, na którym Canavan uczy się pisać i tworzyć...

Ciekawy pomysł - jak pracowałyby anioły, gdyby Bóg udał się na wakacje ? Postać Lokiego jest ciekawa, trochę tajemnicza. Skandynawski bóg od brudnej roboty wynajęty przez archanioła. Bez rewelacji, ale czytało się miło :)

Opowiadania Piekary "Alicja i Miasto Grzechu" i "Alicja i ciemny las" różnią się od siebie, jak niebo i ziemia. Pierwszym mnie bardzo pozytywnie zaskoczył. Nie spodziewałam się, że Piekara będzie umiał odnaleźć się w realnym świecie i tak niesamowicie pisać o skomplikowanych relacjach, uczuciach i emocjach. Z kolei drugie opowiadanie było tak oderw...

Absolutnie pozytywne zaskoczenie po niezbyt porywającej pierwszej części. Nie było momentów, w których się nudziłam. Szczypta tajemnicy Akkarina, problemy Sonei z nowicjuszami i rozwinięty wątek Dannyla. Pani Canavan się poprawiła ;) Na pewno sięgnę po "Wielkiego Mistrza".