Książkowa kanapa Justyny

Początek nowego roku, mialam nadzieję na fascynująca lekturę i na nadziejach się skończyło. Autorka zanudziła mnie po całości. Byłoby super jakby tak skondensować powieśc, odjac tak ze 200 stron i dodac odpowiednią dynamikę.

Jedno wielkie rozczarowanie, zanudziłam się na śmierć. Poprzednie powieści/cykle były o wiele bardziej interesujące, a opowiadane historie budziły w czytelniku wiele emocji. Niestety, nudna opowiastka o niczym.

Początkowo miałam dać niższą ocenę, jednak w ogólnym rozrachunku zdecydowałam się na 6 gwiazdek. Byłam już blisko porzucenia książki, bo kilka pomysłów wydawało mi się zbyt udziwnionych, ciężko mi się brnęło przez ogólne fabularne zamieszanie, i nic mnie nawet odrobinę nie rozbawiło. Aż dotarłam do sceny z nalewką, która to wywołała moje niekł...

W moim odczuciu, to najslabsza książk autorki, najmniej ciekawa i dość mdła. Szkoda, bo z niecierpliwoscia czekalam na jej kolejną książkę.

Karolina Wilczynska, to dla mnie mistrzyni w wydobywaniu emocji. Tylko ona potrafi w tak subtelny i delikatny sposób opisac tak trudny i bolesny proces jakim jest odchodzenie ukochanej osoby, wywolujac przy tym istna emocjonalna lawine w sercu czytelnika.
Byla to dla mnie bardzo trudna przygoda czytelnicza, minelo dopiero 9 miesięcy odkąd ...

Druga część mnie niestety znudziła. Autorka z powodzeniem mogła zmieścić te dwa tomy w jednym. Za bardzo rozwleczona historia.

O boziu, cóż za doswiadczenie czytelnicze.... Zgroza. Dalam się oszukac opisowi i pięknej okładce. Tresc, cóż bohaterki słabo wykreowane, po jakimś czasie zlewaja się w jedno i ciężko rozroznic jedną od drugiej. Alkohol leje się strumieniami, bohaterki doswiadczaja wszystkich mozliwych zyciowych katastrof. Akcja ciągle praktycznie rozgrywa się...

Sam kryminał ok, jak to od Karin. Ale ogromny minus za wplecienie do książki absurdu "covid." Od sloganów popierających absurdalną narrację robiło mi się niedobrze.

Nudna, dość chaotyczna historyjka. Ciągnie się jak flaki z olejem, niby o czymś, a tak naprawdę o niczym. Do tego przeniosla do swoich książek ten zbyt egzaltowany styl, ktory możemy zaobserwowac w postach autorki na Facebooku. Kiedyś jej powieści mnie oczarowaly, styl był piękny, historie wciagajace i ciekawe. Szkoda, że tamta Gabriela Gargas...

Ależ mnie zmęczyła i znudziła ta książka. W kółko tylko salonowe rozmowy o niczym, raz u namiestnikowej, raz u innej damy i tak cały czas, do tego męczące ciągłe powtarzanie nazwisk. No coś tu nie zagrało.

Książka o niczym, mdle, nudne romansidło. Mialam nadzieję na fascynujaca historię zalotow, na piękna opowieść o miłości, a otrzymałam nieciekawa historyjke bardzo przecietnych podchodow przedmalzenskich.

Ostatnio zaobserwowalam u siebie tendencje spadkowa jesli chodzi o książki Weroniki. Kiedy zaczynalam przygodę z jej ksiazkami, to była wspaniala czytelnicza uczta. Teraz, co powieść, to rozczarowanie.
Po tej pozycji spodziwalam się mega dobrej opowieści historyczno-obyczajowej, o roku bez lata, spodziwalam się fascynujacych historii, o ty...

Po ponad tygodniu męczarni w końcu dobrnęłam do końca, wieje nudą, nie wiem czemu się tak katowałam tą książką zamiast ją odłożyć i sięgnąć po coś innego.

Ależ się zawiodlam, to najslabsza jej książka, nudna i nieciekawa. Losy bohaterow w ogóle mnie nie zainteresowaly, było mi bardzo wszystko jedno, co i dlaczego się wydarzyło.

Meczylam się z tą książką prawie tydzień. Czytadlo pozbawione glebszej tresci i emocji. Historia kobiety, która bawi się w szpiega, do tego doś rozwleczona. Niby bardzo poprawna powieść, tylko jakoś nie czułam tej niecierpliwosci, żeby jak najszybciej znów wrócić do czytania. Ocena ciut naciagnieta.

Ależ to infantylna opowiastka, autorka wykreowala mdle, glupiutkie romansidelko z wojna w tle.

Ależ jestem rozczarowana. Plytka historyjka, wszystko ledwo lizniete, bez glebi, bez emocji. Zmarnowany potencjal.

Bardzo dobra powieść, bylaby rewelacyjna, gdyby miejscami nie wialo nudą.

Trzecia i ostatnia część trylogii Belmont, trzecia i najlepsza. Z reguły jest tak, że każda kolejna część wypada ciut słabiej od pierwszej. Tutaj mamy odwrotnie. Pierwsza wypadła dość mizernie, w porównaniu do ostatniej.

Jestem przerażona faktem, że ktoś zdecydował się wydać taką miernotę. Przecież to są zapiski jakiejś infantylnej trzynastolatki. Mózg boli od każdego użytego słowa. Dla mnie ta "książka " to dno dna.

Ależ to było przyjemne czytanie. Zakochalam się w tej powieści, z niecierpliwościa czekam na dalsze losy Dominika i Julianny.

Zalety: jak dla mnie swietna narracja, styl, forma podania. Od początku historia wciąga. Czytanie tej powieści to czysta przyjemnosc...

Wady: Czysta przyjemnosc do czasu gdy do fabuly wkrada się watek gejowski. Moja wina, nieuwaznie przeczytalam opis wydawcy. Całą przyjemnosc z czytania mi to zepsulo.

Ocena bylaby zdecydowani...

Narracja nudna i nie wywolujaca emocji, bardzo dużo lania wody i powtarzania tego samego. Zasnelam w trakcie lektury.

Nie dalo się tego czytać, męczyłam, męczyłam i porzucilam. Co za okropna narracja. Dla mnie nie do przebrniecia.

Zapowiadalo sie przyjemne czytadelko i... cóż, dla mnie wszystko zepsuly dość wulgarne wstawki o meskim przyrodzeniu, oraz ciągle stosowanie w dialogach "um", ktore bardzo mnie draznilo.