Sandra

Książka jest fantastyczną lekturą, w żadnym, najmniejszym momencie nie nudzi, a wręcz przeciwnie - zaskakuje coraz bardziej. Zakończenie jednak zupełnie odmienne od tego czego się spodziewałam. Nie ujmuje oczywiście niczego książce, chyba sprawia jedynie, że nie miałabym nic przeciwko jeszcze kilkuset następnym stronom.

Jak dla mnie książka trzyma poziom. Czarny humor Dextera jest rozbrajający od pierwszych stron, a całe sedno tkwi w tym usilnym przystosowaniu się do społeczeństwa i naśladowaniu jego rutynowych zachowań, co już jest niezłą karykaturą. Cały urok tkwi jednak w tym, że z czasem łapię się na tym, że kibicuję Dexterowi-mordercy a nie zaręczonemu Dexter...

Pomysł ciekawy i godny uwagi, ale książka przewidywalna, a wątek romantyczny jest nudny i zwyczajny. Miła lektura ale bez rewelacji.

Podoba mi się, że książka trzyma poziom wcześniejszej części. Dużo się dzieje, a "Przysięga krwi" przynosi wiele nowych informacji, przez co seria nie staje się nudna. Rose - uzależniona od endorfin, Dymitr - strzyga, która pragnie władzy, jak widać autorka nie oszczędza postaci, ale to dobrze. Nie są bez wad, upadają, a przyjemniej czyta się o tak...

Bardzo dobra pozycja, czytałam ją z największą przyjemnością i już od pierwszych stron spodobał mi się pomysł na film i na grę. Wielkim plusem są intrygujące i charakterystyczne postacie, które zapadają w pamięć. Zgadzam się jednak, że zakończenie wydawało się być trochę naciągane. Z świetnego pomysłu i wartkiej akcji powstał jakiś melodramat z mnó...

Bardzo pouczająca lektura z zaskakującym zakończeniem. Godna polecenia szczególnie tym, którzy interesują się zagadnieniami filozofii.

Trzecia część jest moim zdaniem punktem przełomowym historii. O ile wcześniejsze części mogły zaciekawić i zaintrygować, to "Pocałunek cienia" całkowicie wciągnął mnie w wir akcji i to szaleństwo, które się wydarzyło. Począwszy od relacji Roza-Dymitr przez nastawienie wampirzego społeczeństwa do walki i skończywszy w końcu na samej Rose - wszystkie...

Patrząc na obecnie wydawane książki stwierdzam, że po modzie na wampiry, wilkołaki i inne "stwory" zaczyna pojawiać się moda na antyutopie. Czy to dobrze, czy źle? Trudno mi stwierdzić, a jednak seria "Igrzyska śmierci" jest póki co nie do pobicia. Emocje, akcja i pranie mózgu Igrzyska mogą zaserwować czytelnikowi na najwyższym poziomie i obawiam s...

Czarny humor Dextera jest powalający. Jego zabiegi, by upodobnić się do przeciętnego obywatela wcale nie wyglądają na sztuczne, a sama mroczna strona mężczyzny strasznie nęci i intryguje. Poza tym całkiem zadziwiające zakończenie, tożsamość mordercy chyba raczej nie do przewidzenia. :) Polecam!

Miło mi się czytało, choć nie gustuję w książkach wampiropodobnych. A jednak pomysł na Akademię mnie zaciekawił, plus Rose jest bardzo energiczną i zbuntowaną osobą. Nie daje sobie w kaszę dmuchać, nie jest samotniczką, nie użala się nad sobą, a przyjaźń to najważniejsze, co ma w życiu. Dodatkowo Dymitr - mroczny, tajemniczy, kopiący tyłki facet, c...

Aleksander Fredro - mój mistrz, gdyby poeci podchodzili tak jak on do swojej twórczości, czytanie lektur stałoby się o wiele przyjemniejsze. Oczywiście to nie możliwe, ale to tylko wyróżnia zabawną i przyjemną twórczość Fredry. Jej największą zasługą jest fakt, że czyta się z przyjemnościa.

Tom, który wiele wyjaśnia i wiele odkrywa sekretów, a jednak ciągła gadanina i przeglądanie wspomnień nie mogło mi zastąpić wartkiej akcji pozostałych części.

Najgrubszy tom i najpaskudniejszy ze względu na moją ukochaną postać, która w nim ginie. Autorka umie grać na uczuciach i jak widać nie oszczędza nikogo.

Świetny powrót Czarnego Pana! Pani Rowling rozegrała to niesamowicie sprawnie i pomysłowo. Od tej części zaczyna być naprawdę mrocznie i strasznie, "Czara Ognia" jest niejako częścią przełomową.

Prawdopodobnie moja ulubiona część z serii. Syriusz i Lupin to moje ukochana postacie, a "Więzień Azkabanu" to świetny przerywnik w nieustannej walce Harrego z Voldemortem. Jest mroczna tajemnica i jak zwykle akcja goni akcję. Czego zagorzały fan Harrego Pottera może chcieć jeszcze? :)

Książka, która zaczęła kawał dobrej historii. Jestem wdzięczna pani Rowling za niesamowitą przygodę, z którą przyszło mi się dzięki niej zmierzyć.

Książka wypełniła mi przyjemnie czas, który jej poświęciłam. Dostojewski stworzył tak pokręcone charaktery i tak płynnie zagłębia się w ich psychikę, że naprawdę byłam pełna podziwu. Raskolnikow jest postacią barwną, wzbudzającą moją sympatie od pierwszych stron - dumny, arogancki, pewny siebie, a jednocześnie potykający się o swoją własną pychę. O...

Nietypowe przedstawienie świata paranormalnego i ciekawy pomysł na Agencję, która chwyta paranormali i znajduje im "pracę", którą mogą się niejako zrehabilitować. A jednak bohaterka nie przekonała mnie do końca. Dowiaduje się, że ciągle była oszukiwana i nieco lekceważy ten fakt. Jest zła, a jednak nic sobie z tego nie robi, dalej dając się wrabiać...

Z pozoru wydaje się, że to kolejna romantyczna opowieść z wampirami w tle i rzeczywiście tego należy się spodziewać. Jak bardzo jest to nam znane? Arogancki i nieziemsko przystojny wampir trafia do szkoły i interesuje się przeciętną nastolatką. Tym razem miał zainteresować nas wątek wampirzej księżniczki. A jednak, mimo że uważam tę lekturę za zwyc...

Najgorsza moim zdaniem książka spośród przygód Roberta, a także wśród całej twórczości autora jak dotąd. Co nie znaczy, że jest zła. Styl Browna jest świeży i wciągający od pierwszych stron, ale po wielkiej sławie wcześniejszych części spodziewałam się prawdziwego wybuchu, który zwaliłby mnie z nóg. Tak czy inaczej nie żałuję czasu spędzonego z nią...

A dla mnie to najlepsza część ze wszystkich książek Browna. W końcu nie skupia się na ataku Kościoła, bo już nie wiadomo, co jest prawdą, a co nie. :) Sekrety i intrygi jakie wymyśla autor są z najwyższej półki, nigdy nie moge przewidzieć, co wydarzy się chociażby w następnym rozdziale. A styl pisania sprawia, że bieg akcji wydaje się być dwa razy ...

Uwielbiam tę serię, mam za sobą całość przeczytaną i bardzo mocno polecam. Mac wkurza na początku, ale o to chodzi, z każdą kolejną częścią można zaobserwować jak bardzo się zmienia. Na prowadzenie wychodzi jednak bezkonkurencyjny Barrons, który jest mroczny i straszny do samego końca. Całość zasługuje na szóstkę z plusem.

Wśród plusów i minusów stwierdzam jednak, że książka mi się podobała. Okładka przyciągnęła, a Patch z diabelskim uśmiechem utrzymał przy lekturze do końca. Obyło się bez ckliwych miłosnych wyznań i czytało się nawet szybko i przyjemnie. :)

Intruz powinien kojarzyć się z nazwiskiem pani Meyer. Bardzo interesujący pomysł na fabułę, miło się czytało i chętnie liczyłabym na więcej. Niestety wciąż rozpoznawalny styl tak charakterystyczny dla autorki z sagi - tj idealizacja bohaterów, która zaczyna powoli męczyć. Dlatego moim zdaniem Jared i Megan to największe i najlepsze dzieło Stephanie...

Świetna część, równie dobra jak wcześniejsze. Chociaż zakończenie mogłoby być uznane za zamknięcie tematu, to prawdopodobnie powstaną kolejne części. A jestem ich ciekawa, bo mieliśmy dużo Lexa, czas na Terrible'a. :)