@Raven_44

Nieszablonowe zakończenie to jest to co najbardziej lubię. Dobrze, że autorka nie zrobiła z głównych bohaterów nadludzi.

Jak dla mnie bardzo dobre, nie za słodkie, nie za mdłe, nie nudne, cukierkowe opowiadanie o super bohaterskich dzieciakach walczących ze złem. Cięższy kaliber niż Harry Potter, zdecydowanie bardziej hmm ... realistyczny, nic nie jest tylko białe albo tylko czarne. Bardzo wciągające i nieprzesadnie wydłużone. Przeczytałam wszystkie trzy jednym tchem...

Kocham ... po prostu kocham te komiksy! Mam wszystkie oprócz dwóch :(

kiedy jeszcze się tym interesowałam przydała mi się bardzo. Jednak muszę uznać, że to wszystko raczej dla ludzi bogatszych ode mnie xD

Na książkę wpadłam przypadkowo, przechodząc koło pewnego popularnej księgarni (nie róbmy reklamy ;)) sięgnęłam po darmową gazetkę. Przeczytałam krótki opis książki (na którą pewnie nie zwróciłabym uwagi gdyby nie tytuł i okładka). Z początku obawiałam się, że będzie to coś w stylu serii "Tunele", do których wciąż się nie mogę przekonać, ale zaryzyk...

Mnie podobała się chyba bardziej niż poprzednia ... więcej w niej było psychologii niż akcji, więc może właśnie dlatego :D cóż mam nadzieję, że napisze coś więcej

Przeczytałam, nawet nie raz :) jako uzupełnienie bardzo fajna, szkoda, że tak krótka. Po za tym fajnie, że dzięki zakupie tej książki można komuś pomóc :)

hmm... opisana jest jako przezabawna historia, która rozbawi nas do łez. Cóż, niezupełnie. Nie przeczę; uśmiechnęłam się parę razy, ba! nawet zaśmiałam, ale nie wiem czemu momentami wydawała mi się smutna ... w każdym bądź razie mogę powiedzieć, że polubiłam tę książkę

Ile ja jej szukałam! Przeczytałam dawno temu i nie pamiętałam tytułu. Teraz ją znalazłam. Neveen, jest wielu naiwnych ludzi, którzy po prostu szukają oparcia, a znajdują ... cóż. My dziwimy się takim ludziom, ale ile jest kobiet żyjących w toksycznych związkach? Bardzo wiele. I one często też nie potrafią odejść.

Na początku nie mogłam przebrnąć. Marudziłam i wciąż powtarzałam, że jej nie przeczytam. Ale potem szło już łatwo i szybko. Powieść ku mojemu zdumieniu całkiem mi się podobała, chociaż momentami była potwornie nudna, no i jako taka jest toporna, nie ma co ukrywać. Mimo wszystko muszę powiedzieć, że nie lubię Sienkiewicza. Jednak zachwytu chrześcija...

Podobała mi się, ale bez jakiegoś szału.

Przyjemne to prawda, jednak nie mogłam się oprzeć wrażeniu, że Christie koniecznie usiłowała z Poirota i Hastingsa zrobić Holmesa i Watsona co wychodziło jej dość nieudolnie. Niektóre historie były jakoś tak ... naciągane? Eh, nie wiem. Nie byłam zadowolona tak jak po przeczytaniu innych jej książek.

hmm ... możliwe, że jak ją dostanę (o ile wg ją jakoś dostanę) to przeczytam :)

Pamiętam, że jako dziecko nigdy jej nie przeczytałam. Dopiero w trzeciej klasie gimnazjum wzięłam tę książkę do ręki. Miłe wspomnienia: kakao, kocyk i książka. :)

Wciągająca książka, bardzo szybko ją przeczytałam. Chociaż pod koniec zrobiło mi się przykro, że Watson nie będzie już mieszkał z Holmesem.

Początek mi nie podszedł, ale potem bardzo mnie wciągnęła. Chociaż trochę rozczarowałam się końcówką.

eee... średnio ją pamiętam, ale wiem, że podobała mi się. Postacie także były świetne :) W sumie rzadko zdarzają się tak dobrze zbudowane charaktery w książkach o nastolatkach i dla nastolatek, więc byłam pozytywnie zaskoczona.

Hmm ... początki z nią były dla mnie ciężkie, ale końcówkę pochłonęłam jednym tchem. Pamiętam, że miałam nawet ulubionego bohatera ... tylko kim on był? Musiałabym chyba przeczytać ją jeszcze raz, ale jakoś nie mam na to ochoty xD

pamiętam, że wiecznie pytałam się nauczycielki: "ale proszę pani po co my w ogóle TO czytamy?" ;D

Podobała mi się, wciągnęła od początku i przeczytałam ją jednego dnia. Właściwie to pochłonęłam. Moje pierwsze spotkanie z genialnym detektywem zaliczam do całkowicie udanych moich debiutów :)

Miałam ją w pierwszej klasie gimnazjum (pamiętam, że reszta klas dopiero w trzeciej) i pokochałam tę książkę. Od pierwszych stron. Fakt, bardzo pomogło mi moje zainteresowanie II wojną oraz to, że biografie Rudego czy Zośki znałam na pamięć, bo byłam harcerzem. Moi znajomi bardzo sceptycznie do niej podchodzili, co mnie niezmiernie dziwiło. Hmm, mo...

Pamiętam, że nie miałam jej jako lektury szkolnej. Kiedyś zobaczyłam dosłownie 10 minut filmu i pomyślałam: "nie no, muszę ją przeczytać!". Od razu przypomniało mi się, że przecież mój brat miał ją jako lekturę. Szybki "skok" do jego pokoju, niczym tajny agent, i wykradłam mój mały skarb. Będąc sama w domu przeczytałam ją jednym tchem. Fantastyczna...

Jak dla mnie średnia. Nie była moją ulubioną lekturą, jednak z pewnością były od niej gorsze. Film mnie rozczarował (te piosenki ...), ale mówimy tu o książkach nie o filmach :)

Dzisiaj zaczynam ... zobaczymy co z tego wyniknie ... zawsze obawiam się spotkań z legendarnymi pisarzami.

Nienawidziłam jej ... filmu i książki ... całej serii. Naprawdę, to była męka ...