http://bookszpan.bloog.pl/

Ode mnie kilka słów: bookszpan.bloog.pl/id,338352143,title,Skrawki-scinki-i-blyskotki,index.html?_ticrsn=3&smoybbtticaid=6115d9

Świetne miniaturki, w których zawiera się sporo treści. Juliusz Strachota potrafi zawrzeć niezłe puenty w jednym zdaniu. Jak dodamy jeszcze wysmakowaną ironię i przenikliwy zmysł obserwacji to wyjdzie nam całlkiem niezłe dziełko do poczytania.

Fatalna, przegadana i nudna. Zero dyscypliny nad słowem. Do tego koszmarna maniera Suskinda wyjaśniania najmniejszych intencji swoich bohaterów. zero marginesu na domysł czy interpretację. do tego zupełnie nie potrafił tej powieści skończyć, przez co ma ona przynjamnie siedem potencjalnych miejsc, gdzie lepiej byłoby postawić ostatnią kropkę. Nie p...

Znakomity tekst. Przezabawny.

mam spory sentyment do tej baśni, bo od niej zaczęła się moja przygoda z Andersenem dawno temu. Tekst świetny - w końcu zachęcił do poznania pełnej twóczości Duńczyka.

tylko lub aż czytadło. dla oddechu może być.

Lema czyta mi się niełatwo ze względu na jego barokowy styl. "Bajki.." zbudowane są na świetnym kocepcie. Ale słowotok Lema utrudnia zachwycanie się fabułą.

Nie lubię takich książek. Psudopsychologia, pseudometafizyka, pseudo o życiu... po prostu pseudoksiążka.

jeden z kanonicznych podręczników psychologii społecznej. dobra, bo pożyteczna pozycja. dla zainteresowanych tematem - a must :)

Genialna. Wstrząsająca. Koniecznie.

jedna z ukochanych książek dzieciństwa.

mimo że to najlepsza moim zdaniem powieśc żeromskiego bez jej czytania jakoś można żyć :)

Plus za postać Baśki - to po Jagience druga kobieta z krwi i kości w katalogu drętwych i bardzo schematycznyc postaci, zwłaszcza kobiecych, u Sienkiewicza. A poza tym nieźle się czyta.

Nuda i dłużyzny. Mocno nieporywająca lektura.

Jak to Rodziewiczówna - lekka, łatwa i przyjemna. A przy okazji ciekawy wycinek obyczajowości. Szczególnie dla młodych panien.

Lektura obowiązkowa. Po prostu

Jedna z moich ulubionych. Kongenialna obserwacja tego, do czego może doprowadzić ortodoksja religijna. a do tego ten humor, to przymrużenie oka... no ... cały ten Pratchett :)

świetna powieść obyczajowa. Dołęga-Mostowicz jest też dobry w kreśleniu udanych portretów. i co ciekawe, mimo "ckliwego" tematu, unika przerysowania czy kiczowatej schematyczności. do tego jest sesjmografem obyczajowości okresu międzywojnia. świetny pisarz, świetna książka. Dołęgę-Mostowicza powinno się znać i już

nie po drodze mi mocno z Sienkiewiczem i jego powieściami hitorycznymi. ale zdecydowanie do Quo vadis? przyłożył się bardziej i nieźle oddal realia historyczne. szkoda tylko, że postaci są do bólu zębów papierowe

Wobec tego tomu ciśnie się na usta jedno: mrau :) polecam. szczególnie dobrze wypada Sapkowski

wielokrotnie przeczytana. mój egzemplarz jest zaczytany na maksa. jedna z ulubionych książek dzieciństwa

Genialne!

ogromne rozczarowanie. spory bałagan treści. beznamiętne relacje. najlepszy fragment książki to wielostronicowy cytat. eh... nie wiem, czy sięgnę po cokolwiek innego Chatwina.

dwie ważne cechy ma Kaczorowski.po pierwsze, niezwykłą lekkość pióra i łatwość w zadawaniu otwierających rozmówcę pytań. po drugie, pokazał jak rozjeżdżają się nasze obiegowe opinie o Czechach z rzeczywistością. obowiązkowa lektura dla każdego Czechofila :)

jedna z ulubionych książek dzieciństwa. dowcipna i mądra.