http://bookszpan.bloog.pl/

lekka, łatwa ... tylko dla rozrywki

zaskakujące jest to jak z tak kiepskiego materiału ksiązkowego wyszły tak genialne "Dziewiąte wrota" Polańskiemu. Klub Dumasa to moje ogromne rozczarowanie. Ksiązka bez polotu i bardzo schematyczna. Do tego ciągnie się jak flaki z olejem.

zdecydowanie jedna z najlepszych. obok pomniejszych bóstw i bóg, honor...

Wstrząsający tekst. Do tego napisany kongenialnie. Jagielski jest zdecydowanie najlepszym w tej chwili reportażystą w naszym kraju.

genialna. Różewicz jak nikt potrafi prostotę przekuć w dzieło.

Szybko się czyta... jesli ktoś ma słabośc do Mooore'a. ale niestety, to bardzo słabiutka powieść. czasem magia nazwiska nie wystarczy, gdy do powiedzenia nie ma się nic więcej, niż kilka ogranych schematów. wtórna pozzycja wobec Błazna czy Brudnej roboty.

bez wahania - najlepsza powieść jaką znam.

Najtragiczniejsza powieść pozytywistyczna z jaką się spotkałam. Nie przebrnęłam. Papierowe postaci, nachalne pisanie pod tezę i ... drewniany styl autorki. To wszystko skutecznie zniechęciło mnie do jakiejkolwiek prozy Orzeszkowej.

hmmm. ciekawy komentarz Agnesd: biorąc pod uwagę, że jest to książka z gatunku fantastyki...jak dla mnie: powieść jest fantastyczna (w rozumieniu świetna) :)

kiepska imitacja Paragrafu 22

Od tej powieści zaczęła sie moja przygoda z Kotowskim, dlatego mam do niej spory sentyment. a że przy okazji to kawał świetnej sensacji ...

Pełna zgoda z opisem wydawcy, że to najlepsza książka Pratchetta od czasu poprzedniej :) uwielbiam Wielkiego Matematyka Dysku

To jedna z tych powieści Pratchetta, którą po zakończeniu zaczęłam z marszu czytać jeszcze raz.

Dawno temu mnie wciągnęła. gdy wróciłam do niej po latach z tego pierwszego wrażenia wiele nie zostało. choć zdecydowanie jedna z lepszych powieści whartona obok np. Tato (bo więcej "lepszych" nie jestem w stanie sobie przypomnieć).

Tomik może nie powala jak Cesarz czy Szachinszach, ale przecież to teksty debiutanta :) A już wtedy powalał Kapuściński słuchem literackim i łatwością snucia opowieści.

Powieści Grzesiuka czytałam jako nastolatka. Zrobił na mnie wrażenie umiejętnym połaczeniem poczucia humory z pisaniem o rzeczach ważnych, nierzadko dramatycznych. No i chapeau bas za "praski" język.

Poruszająca lektura. od tego ten pozornie odemocjonalniony styl Krall. świetne połączenie, gwarantujące doskonały efekt literacki

Książka zlepek różnych form. Czasem ciekawe, czasem na siłę. Jeśli ktoś spodziewa się nawiązań do genialnej Madame będzie rozczarowany. Pozycja raczej dla "literaturoznawców" niż po prostu namiętnych czytaczy.

Jedna z najwybitniejszych polskich powieści. Zaczytana wielokrotnie. Za każdym razem odkrywa przede mną swoje nowe oblicze

Doskonała.

Mocny kawałek. Hipnotyczny. Napisany ze swadą. Kosiński jest bardzo magnetyczny. Jego świat opowiedziany wciąga jak bagno. czasem dosłownie. można się z nim nie zgadzać, buntować, złościć, a i tak nie można oderwać się do jego ksiażek.

Nigdy nie rozumiałam zachwytów Pilchem i ta powieść też mnie do niego nie przekonała. opowieści stetryczałego, pretensjonalnego gościa znad kieliszka jakoś do mnie nie przemawiają.

Uwielbiam. świetna zagadka. jak zawsze zaskakujące rozwiązanie i do tego ten wiktoriański klimat :) eh... nie robi się już takich kryminałów

Po prostu lubię kryminały w starym dobrym stylu.

pisanie, że warto wydaje się truizmem. ale przy tak dobrej pozycji warto powtarzać to wielokrotnie :)