Adam Zagajewski

Walizka

Rano Kraków był pochmurny, dymiły wzgórza.

W Monachium padał deszcz, Alpy niewidoczne

i ciężkie leżały w dolinach jak kamienie.

Dopiero w Atenach zobaczyłem słońce, które

sprawiło, że powietrze, całe powietrze,

cała ogromna flotylla powietrza,

zamieniło się w drżące złoto.

Jak mówią pisarze religijni: nagle

stałem się innym człowiekiem.

Jestem tylko turystą w widzialnym świecie,

jednym z tysiąca cieni, które

snują się w ogromnych halach lotnisk –

a za mną jak wierny pies jedzie na małych kółkach

moja zielona walizka.

Jestem tylko nieuważnym turystą,

ale kocham światło.

Źródło: Adam Zagajewski: Asymetria, Wydawnictwo a5, 2014