/9020aadd366754607d134264667d9614/n/dmitrij-bilenkin)
"Był dobrym, inteligentnym, utalentowanym człowiekiem. Był nie tylko Bilenkinem – „sześćdziesiętnikiem", rówieśnikiem Strugackich. Był również częścią Bagriaka – zjawiska w fantastyce jakże niedocenionego i prawie zapomnianego. Lubili Dimę i pisarze, i dziennikarze, i uczeni. I coś jeszcze: był on zapewne najskromniejszym człowiekiem, którego znałem" – tak o Bilenkinie powiedział kiedyś Kir Bułyczow.
Dymitr Bilenkin urodził się w 1933 r. W czasie studiów geologicznych publikował na łamach prasy artykuły popularno-naukowe. Pierwsze opowiadanie sf, zatytułowane „Otkuda on?” („Skąd on jest?”), ukazało się drukiem w 1958 r.
W latach sześćdziesiątych stał się jednym z liderów radzieckiej twardej SF w krótkiej i średniej formie. Zajmowały go wtedy głównie nowe fantastyczno-naukowe koncepcje, technologie przyszłości, problemy kosmicznej ekspansji ludzkości. Widać to było po utworach, które weszły w skład pierwszego autorskiego zbioru Bilenkina, zatytułowanego „Marsjanskij priboj” („Marsjański przybój”, 1967 r.).
Niedługo potem Bilenkin doszedł do wniosku, że fantastyka to nie tylko nauka, lecz – i to przede wszystkim – literatura. Swe literackie zainteresowania przeniósł na człowieka, stawiając go wobec fantastycznych, niewiarygodnych wydarzeń, próbującego odnaleźć się w technologicznej przyszłości. W tym duchu utrzymane były opowiadania zamieszczone w zbiorach „Nocz’ kontrabandoj” („Noc przemycona”, 1971 r.), „Prowierka na razumnost’” („Test na inteligencję”, 1974 r.) oraz „Sniega Olimpa” („Śniegi Olimpu”, 1980 r.).
Pod koniec lat siedemdziesiątych Bilenkin w swej prozie poruszał kwestie szeroko pojmowanej ekologii i biologii, przy czym – jeśli chodzi o ekologię – zrobił to jako jeden z pierwszych radzieckich fantastów.
Osobne miejsce w twórczości Bilenkina zajmuje cykl tekstów o przygodach Połynowa, psychologa, swoistego supermena, rozwiązującego problemy skali kosmicznej wyłącznie za pomocą swego intelektu i znajomości ludzkich zachowań. Cykl ów można zdefiniować jako „intelektualną space operę”.
Bilenkin specjalizował się w krótszej formie. Jedyna jego powieść – „Pustynia żizni" („Pustynia życia”), została opublikowany w całości dopiero po upadku Związku Radzieckiego. Sam autor tego nie doczekał – zmarł w 1987 r.
Pisząc o Bilenkinie nie można zapomnieć o projekcie „Paweł Bagriak”. Pod tym pseudonimem piątka autorów – prócz Bilenkina: Walerij Agranowski, Jarosław Gołowanow, Władimir Gubariew, Wiktor Komarow oraz rysownik Paweł Bunin opublikowała trzy powieści: „Piat’ priezidientow” („Pięciu prezydentów”), „Sinije liudi” („Błękitni ludzie”, w Polsce jako „Komisarz Hard i błękitni ludzie”) oraz „Firma prikliuczenij” („Firma przygód”).
/8341ddcf-8aed-4fe8-bd49-f51ada16245d/n/desant-na-merkurego)
/81aadcbe-b31e-495f-89e7-ac684b32a5bd/n/galaktyka-ii-radziecka-fantastyka-naukowa)
/0fdc26bd-5be6-4a57-9a22-f5aaecdffa2b/n/kroki-w-nieznane-almanach-fantastyczno-naukowy-3)
/5e6d9eeec4c137329c927e301c7ce34c/n/czarny-olbrzym)
/15f524781d09836814aa3d34b61e47bc/n/grozna-planeta)
/d840be02-16dc-4a88-a574-6abf36cf8245/n/grozna-planeta-opowiadania-fantastycznonaukowe)
/ca8b87c3-f5f2-4182-b866-502458f3a2a6/n/klasyka-rosyjskiej-sf-tom-1)
/63aed242-38aa-49e5-82b5-d976547410e6/n/klasyka-rosyjskiej-sf-tom-2)
/15b43e28-dd6e-4fde-9574-7b320d9cbddf/n/okno-w-nieskonczonosc)
/d5feae07-0660-42d6-af54-571be4b1b313/n/dusza-do-wynajecia)
/cf421129-1d51-4d81-bf0d-a58a8a11de88/n/kwiaty-albarossy)
