Helena Knotowa

Polska malarka i ilustratorka.
(Na zdjęciu druga od lewej)
Szkołę średnią ukończyła w Rydze w 1929. Przez krótki okres uczyła się w prywatnej Szkole Malarstwa i Rysunku Konrada Krzyżanowskiego w Warszawie. Następnie studiowała grafikę i malarstwo w stołecznej Akademii Sztuk Pięknych, przy czym "modelowanie" zaliczała w pracowni rzeźby prof. Tadeusza Breyera. Naukę ukończyła w 1937, otrzymując dyplom wraz z I nagrodą z przedmiotu „grafika artystyczna”, oraz absolutorium z malarstwa. W latach 1938–1939 pracowała jako nauczycielka rysunku w Państwowej Szkole Przemysłu Drzewnego w Zakopanem.

Od 1936 zajmowała się grafiką warsztatową, przede wszystkim drzeworytem, który stał się jej główną formą aktywności artystycznej. Brała udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych. Za swoje prace otrzymała szereg wyróżnień, m.in. I i II nagrodę na Wystawie Światowej w Nowym Jorku w 1939.

Po zakończeniu okupacji niemieckiej osiadła w Krakowie. Należała do formacji artystycznej „Grupa 9 Grafików”, działającej w latach 1947–1960[3]. Oprócz grafiki warsztatowej, zajmowała się również grafiką użytkową – ilustracją książkową i prasową, oraz projektowaniem wnętrz i wystawiennictwem.

W 1952 wzięła udział w wystawie „Kobieta w walce o pokój”, zorganizowanej w Krakowie przez Związek Polskich Artystów Plastyków i Zarząd Wojewódzki Ligi Kobiet. Była to impreza o charakterze propagandowym, mająca szerzyć „idee” władzy ludowej. Uczestniczyły w niej wyłącznie kobiety.