Maria Hiszpańska-Neumann

Polska artysta grafik, członkini Związku Polskich Artystów Plastyków; młodsza siostra Stanisława Hiszpańskiego.

Urodziła się w rodzinie znanego warszawskiego mistrza szewskiego. Studiowała od roku 1935 na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.

Ojciec Marii Hiszpańskiej zginął podczas bombardowania 25 września 1939. Podczas okupacji działała w Związku Walki Zbrojnej. 19 czerwca 1941 roku Maria została aresztowana i uwięziona w Radomiu, potem w Pińczowie. 10 kwietnia 1942 wywieziona do obozu Ravensbrück gdzie otrzymała numer 10219. Podczas pobytu w obozie wykonała wiele rysunków. Pracowała przymusowo w zakładach zbrojeniowych w Neubrandenburgu, w kwietniu 1945 uciekła podczas ewakuacji i doczekała w lesie wyzwolenia.

Latem 1945 roku Maria Hiszpańska powróciła do Warszawy. Zajęła się głównie grafiką książkową. Stworzyła wiele drzeworytów, głównie w technice sztorcowej. Współpracowała z wydawnictwem „Wiedza”, potem „Książka i Wiedza”. W latach pięćdziesiątych XX wieku współpracowała z „Tygodnikiem Powszechnym”. Stworzyła wiele rysunków poświęconych życiu w obozach koncentracyjnych, z których część znalazła się w zbiorach muzeum w Ravensbrück.

W latach 1954–1955 wyjeżdżała do Bułgarii. Z wykonanych tam szkiców powstał album drzeworytów „Tyrnowo”.

W roku 1960 w związku z wystawą indywidualna przebywała przez kilka miesięcy w Egipcie. Ponieważ w latach sześćdziesiątych brak było zainteresowania współpracą z Marią Hiszpańską-Neumann ze strony wydawnictw polskich, zdecydowała się na współpracę z wydawnictwami NRD. Wydanie „Tristana i Izoldy” Gottfrieda von Strassburg w języku niemieckim z ilustracjami Hiszpańskiej zostało uznane w 1961 za najpiękniejszą książkę roku.

Począwszy od roku 1965 zajęła się malarstwem ściennym, zwłaszcza w obiektach sakralnych. Współpracowała z architektem Władysławem Pieńkowskim.

Prace swoje sygnowała rysunkiem myszki.