Philip G. Zimbardo amerykański psycholog pochodzenia włoskiego. Był profesorem Uniwersytetu Stanforda od 1968 roku (obecnie na emeryturze). Wcześniej wykładał na uniwersytetach Yale, New York i Columbia. Nadal prowadzi zajęcia z psychologii terroryzmu w Naval Post Graduate School w Monterey w stanie Kalifornia oraz z psychologii społecznej na Palo Alto University w Kalifornii. W 2002 roku był przewodniczącym American Psychological Association (Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne), dwukrotnie przewodniczącym Western Psychological Association (Zachodnie Towarzystwo Psychologiczne) oraz kierował pracami Council of Scientific Society Presidents (Rada Przewodniczących Towarzystw Naukowych). Obecnie pełni funkcję przewodniczącego Western Psychological Foundation (Zachodnia Fundacja Psychologiczna) oraz dyrektora Center for Interdisciplinary Policy, Education, and Research on Terrorism (Interdyscyplinarne Centrum Polityki, Edukacji i Badań nad Terroryzmem).
W związku ze swoją działalnością edukacyjną, naukową, pisarską i medialną, a także za zasługi dla rozwoju psychologii, Zimbardo otrzymał liczne nagrody i tytuły. Jest laureatem Nagrody Fundacji Vaclava Havla za życiowy dorobek badawczy nad kondycją istoty ludzkiej. Wśród ponad czterystu publikacji naukowych jego autorstwa, w tym pięćdziesięciu monografii i podręczników, znajdują się dwa najdłużej wydawane podręczniki psychologii: Psychologia i życie (wspólnie z Richardem Gerrigiem, WN PWN 2012) i Psychologia. Kluczowe koncepcje (wspólnie z Robertem Johnsonem i Vivian McCann, WN PWN 2017).