Ballada o ciotce Matyldzie

„ Jedna Matylda się rodzi, druga umiera, w przyrodzie nic nie ginie. Liczba Matyld musi być stała „ – ten cytat można potraktować jak metaforę.
Wszystko kręci się wokół równowagi , że trzeba coś stracić, żeby coś zyskać, a każdy koniec jest nowym początkiem.
Po lekturze „ Szkoły żon „ i „ Pensjonatu marzeń „ , które pomimo iż podobały mi się lecz na kolana nie rzuciły, sceptycznie podeszłam do kolejnej książki autorki ale postanowiłam przekonać się dlaczego czytelniczki uważają twórczość Witkiewicz za niesamowitą.
Nie jest to powieść ambitna i na pozór banalna ale niesie z sobą bardzo optymistyczny przekaz. Nie jest to literatura odkrywcza ale pełna ciepła i humoru. To piękna historia o wielkiej sile przyjaźni i realizacji własnych marzeń.
Witkiewicz pozwoliła mi z całkiem innej perspektywy spojrzeć na śmierć, że kres ziemskiego życia może być początkiem nowego istnienia. Pomimo żalu i nostalgii trzeba wierzyć, że marzenia się spełniają , jeżeli bardzo się tego pragnie i potrafi o nie zawalczyć
Powieść ujęła mnie subtelną a zarazem interesującą historią, która z łatwością mnie wciągnęła w swój świat.Radości i smutki bohaterów oraz ich zmagania z codziennością zawładnęły mną od początku do końca.
Powieść skonstruowana w taki sposób, że pomimo jednej głównej bohaterki miałam cały czas wrażenie iż jest jeszcze jedna w postaci ciotki Matyldy, która krąży w całej powieści jako dobry duch.
A tak na marginesie przez cały czas zastanawiałam się...

Ta książka to bajka dla dorosłych dziewczyn.To polukrowane,słodkie ciasteczko,które ma dawać przyjemność i sprawić,że na chwilę świat się zatrzyma i zniknie wszystko co złe.
Taka prosta,ciepła opowieść ze szczyptą magii.Bajkowo nierealna i nieskomplikowana,pełna wspaniałych zbiegów okoliczności i uroczych dzieciątek,które nie marudzą,nie brudzą a nawet jeśli to mamusie są takie wyrozumiałe,że nic sobie z tego nie robią.
Bywają w życiu takie momenty,że obecność ciotki Matyldy skutecznie podniosłaby poziom endorfin u każdej kobiety niezależnie od ilości wiosen,kilogramów i kłopotów.
Polecam na leniwe popołudnie,na zimowe wieczory i na każdą inną okazję gdy potrzebujemy zapomnieć na pięć minut o szarej i smutnej rzeczywistości.Niestety pięć minut szybko mija i znowu wracamy do świata gdzie nie spotyka się na każdym kroku życzliwych,troskliwych i pozytywnie zakręconych osób.A jeśli ktoś ma to szczęście,że takie osoby zna to dbajcie o Nie o jak największy skarb.

Lekka, niewymagająca, czyli najlepsza na nudny wieczór. Warto przeczytać:)

Zabawna, pełna humoru już od pierwszej strony:) Na chandrę- wspaniała:)

podpisuję się pod wszystkimi komentarzami :) czyta się bardzo szybko :D

Idealna na deszczowy wieczór, szybko się czyta.

"Życie jest piękne i trzeba je przeżyć w taki sposób, żeby się nim pozytywnie zmęczyć."
Rewelacyjna, ciepła powieść, o tym, co w życiu ważne: o rodzinie, miłości, przyjaźni i o dobroci, która wraca i zwiększa swój zasięg. Sprawcą tych wszystkich rzeczy możemy być my wszyscy, jak pokazuje nam Matylda - Starsza Pani - świeć Panie nad Jej duszą.... i Jej przyjaciele. Powieść zdecydowanie należy do antydepresyjnych i poprawiających nastrój.