Bogowie muszą być szaleni

Kolejny tom heksalogii o wiedźmie, którą kiedyś zarzuciłam, ale w tym roku, po bliższym poznaniu Nikity i Witkacego - zdecydowałam się przeczytać w całości. Lubię uniwersum stworzone przez Anetę Jadowską, alternatywne miasta, różne rasy, bardzo podoba mi się pomysł wplątania w akcję bogów z różnych systemów wierzeń, to bardzo poszerza możliwości, a zarazem i horyzonty czytelnika. ;)
Tym razem Dora ma sny, w których widzi świat po koszmarnej wojnie międzyrasowej, a bogini, która się w nich ukazuje - przekazuje jej, że może ją powstrzymać. Dzieje się wiele, wampiry oskarżają Dorę o zabójstwo, a potem zawłaszczenie, wilki odnajdują w niej kolejne dziedzictwo, o którym nie miała pojęcia, musi znaleźć podstępnego boga, który próbuje rozpętać wojnę, a w dodatku ktoś chce zabić jej anioła.
Poza całym tym zamieszaniem i krytykowanym przez niektórych elementem erotycznym, jest też ważna kwestia przyjaźni, uczciwości, gotowości do ryzykowania własnym życiem w obronie kogoś, kogo się kocha - moim zdaniem to bardzo dobre przesłanie jak na rozrywkową lekturę.

Niestety na tej części pora zakończyć znajomość z Teodorą Wilk. Dawno żadna książka mnie tak nie wymęczyła. Dora lat trzydzieści plus, zachowanie rodem dwunastolatki z gimnazjum, która nie za bardzo wie, który chłopak z Backstreet Boys podoba jej się bardziej. Właśnie przez ten zagmatwany wątek z pseudo love story książka bardzo traci na wartości, bo w tym całym chaosie zagubiła się główna oś fabuły. A to wielka szkoda! I tak oto zapowiadana wielka wojna, walka dwóch silnych czarnych charakterów, została zakończona w kilku zdaniach, zaś wizyta u jakiegoś krawca, która nic do fabuły nie wnosi została zawarta na kilku stronach. Językowo jednak powieść jednak stoi świetnie, zaś świat wykreowany przez autorkę jest naprawdę szczegółowo dopracowany, niestety główna bohaterka czasem była tak irytująca, że te plusy nie były w stanie w mojej opinii wyratować tej powieści. Ja daję 4/10 ale zaznaczam, że Dora ma też rzesze swoich fanów. Ja niestety się do nich nie zaliczam.

Przygody Jady przypominają mi losy innej bohaterki... Mercedes Thompson zmiennokształtna partnerka Alfy także nieustannie pakuje się w kłopoty. U Jadowskiej podobnie jak u Briggs mieszają się systemy, istoty i bogowie różnych nacji. Tych zbieżności jest dużo.
W drugiej części życie Dory komplikuje się jeszcze bardziej. Odkrywa swoje pokręcone korzenie i podpada kolejnym istotom. Zakończenie obiecuje kolejne "atrakcje".
Nie jest to literatura przez wielkie "L". Konstrukcja fabuły i nagłe zwroty akcji sprawiają, że powieść w klimacie urban fantasy może się podobać. Chętnie sięgnę po kontynuację.

Mija kilka miesięcy od wydarzeń ze „Złodzieja dusz”. Dora wraz z aniołem Joshuą oraz diabłem Mironem prowadzi prywatną agencję detektywistyczną, oraz żyją pod jednym dachem. Jednak życie bohaterki nie może być spokojne. W snach zaczyna nawiedzać ją tajemnicza bogini, która ukazuje jej efekt nieodbytej jeszcze wojny. Dora aby zapobiec temu musi pogodzić skłócone magiczne nacje. Dla niej samej okazuje się to czas odkrywania własnych korzeni.

Kolejna część o Dorze Wilk już za mną. I po „Złodzieju dusz” oczekiwałam raczej zabawnej i lekkiej przygodówki pełnej zwrotów akcji i ciągłych działań. W pewnym sensie to dostałam, bo całość dosyć szybko mi zleciała. Sama akcja też się znalazła. Problem jednak w tym, że dla mnie wszystkie wydarzenia były na tzw. jedno kopyto. Dora nie musiała się zbytnio wysilać tylko pogadać z przywódcami, a oni udobruchani dali jej wszystko, co chciała. Największa walka pojawiła się tak naprawdę na sam koniec książki i to też przy problemie, który przez większość tej opowieści był traktowany po macoszemu. Chyba po tak wojowniczej i niezwyciężonej bohaterce oczekiwałam większej różnorodności przygód. Pojawia się tutaj również dużo wątków obyczajowych związanych z relacją Dory, Mirona i Joshuy. Niestety jest on strasznie przesłodzony i mimo wynikającego problemu, bohaterowie nawet się nie sprzeczają. Brakowało mi również zgrzytów, jakie mogły wyniknąć z dzielenia mieszkania. Całość wyszła za perfekcyjnie, przez co dla mnie sztucznie.

...

Po „Złodzieju dusz”, który bardzo mi się podobał, byłam bardzo ciekawa jak będzie w przypadku „Bogowie muszą być szaleni”. Często się zdarza, że mamy do czynienia z klątwą drugiego tomu. Na szczęście w tym przypadku coś takiego nie miało miejsca. W tym tomie dzieje się bardzo dużo, akacja nawet na chwilę nie zwalnia tempa. Gdy jeden wróg zostaje pokonany, natychmiast pojawia się kolejny. Dora zdobywa nowych sprzymierzeńców, pojawiają się nowi bohaterowie. Czy będą oni dobrzy, czy źli to się jeszcze okaże? Dora i Miron postanawiają dać swojemu uczuciu szansę, jednak nie wiadomo czy ten związek skończy się dobrze. Mam nadzieję, że tak i szybko przekonam się o tym w następnym tomie. Tak jak i w poprzedniej części, czytanie urozmaicają fajne ilustracje. Bardzo lubię takie dodatki w książkach. Podsumowując, książkę polecam w 100 % i szybko zabieram się za kolejny tom.

W drugim tomie o przygodach Dory Wilk aż kipi od emocji i akcji. Nasza wiedźma odkrywa swoje dziedzictwo, ale to oprócz dodatkowej mocy przyniesie i kłopoty. Kłopoty to jednak specjalność Dory! Ten cykl to świetna rozrywkowa fantastyka. Jest magia, polityka, walka i rozejm, "międzygatunkowe" spory i... dużo miłości. Ta część jest gorętsza od poprzedniej, a przyjaźń między Aniołem i Diabłem zostanie wystawiona na próbę. Autorka trzyma poziom pierwszej części, a fabuła jest świetnie skonstruowana. Jaką to trzeba mieć wyobraźnię żeby porwać czytelnika i sprawić żeby, tak jak ja, nie mógł się oderwać od lektury. Anecie Jadowskiej się udało. Na pewno sięgnę po kontynuację.

Jeszcze nie zdążyła ochłonąć po niebezpiecznej (i śmiertelnej, dla jej człowieczej części) potyczce z szalonym magiem opisanej w pierwszym tomie serii, a już pakuje się w kolejne kłopoty. Pakuje się? To niezbyt fortunne określenie, bo kłopoty same do niej lgną. Bo to akurat ona musiała zobaczyć we śnie pole bitwy, usiane gęsto trupami jej przyjaciół, ale również zupełnie obcych jej wilków, wampirów i magicznych.
Mediacja między tymi grupami to niebywale trudne zadanie, zwłaszcza, że mają do siebie stare, niekryte urazy, uprzedzenia i jawnie okazują sobie wrogość na każdym kroku. Jednak kto ma się tego podjąć, jeśli nie Dora? Zadanie dodatkowo utrudniają budzące się w niej niespodziewanie geny Królowej Wilków. Ujawniają się one dość widowiskowo, w wilczym barze, pacyfikując całe stado i nadając Dorze tytuł honorowej Alfy. Nie obyło się bez gryzienia do krwi i lizania po rękach, ot takie wilcze rytuały. Praktycznie w tym samym czasie wiedźma nagle staje się wampirzą matką, Mistrzynią bez ziemi, mającą dwóch synów pod swoją opieką. Synów, starszych od niej o całe stulecia, jednak bezgranicznie jej poddanych i cierpiących kiedy nie ma jej blisko, kiedy nie mogą jej służyć. Jak mogłaby odmówić im uznania za swoje dzieci? Chociaż po tym postanowiła, żadnych adopcji więcej. Jej pokręcona, wielogatunkowa rodzinka i tak rozrosła się niespodziewanie do całkiem licznego grona.
Opowieść przepełniona jest zmysłowością i rządzą, bo w szykach bohaterom miesza Jezabel - zawzięta...

Dora Wilk po wydarzeniach z pierwszego tomu zmuszona była do porzucenia jednej z dwóch części swojego życia. Musiała na stałe zamieszkać w Thornie i opuścić Toruń, w którym wcześniej pracowała jako policjantka. Towarzyszy jej dwójka najlepszych przyjaciół- diabeł i anioł. Razem muszą uporać się z nowym niebezpieczeństwem, które zagraża całemu magicznemu światu. Jej sny znów nie są spokojne. Nawiedza ją w nich upiorna bogini i wciąga w rozgrywkę, której stawką jest wszystko. Aby nie dopuścić do apokalipsy musi dokonać czegoś, co wydaje się niemożliwe: zjednoczyć wampiry, wilkołaki oraz magicznych. W międzyczasie dowiaduje się wiele o swoim pochodzeniu.

Seria o Dorze Wilk pani Anety Jadowskiej jest moim odkryciem roku. Widzę w niej małe błędy, ale zupełnie nie odbiera mi to przyjemności z czytania. Już dawno się tak dobrze nie bawiłam dzięki książce. Autorka idealnie trafiła w moje poczucie humoru, uwielbiam jak bohaterowie sobie dogryzają. Książka jest bardzo angażująca i wciągająca, dosłownie nie mogłam jej odłożyć. Styl jest lekki więc szybko się czyta. Relacja głównych bohaterów jest świetnie wykreowana. Bardzo się cieszę, że wydawnictwo SQN postanowiło wznowić tą serię. Nigdy wcześniej o niej nie słyszałam i gdyby nie to na pewno bym po nią nie sięgnęła. Dodatkowym plusem są nowe, piękne okładki. Szczególnie podobają mi się przy części drugiej i czwartej. Rysunki zamieszczone w tym wydaniu są świetne. Szkoda tylko, że było ich tutaj mnie...

Muszę przyznać, że jestem rozdarta po tej części z jednej strony wspaniała historia, wartka akcja, z drugiej zaś niezwykle irytująca Dora Wilk. Czy ona już była taka w pierwszej części? Gdyby nie zachowanie głównej bohaterki dałabym ocenę wyżej bo historia naprawdę była zacna. Ktoś nieźle chce namieszać w świecie gdzie: nadnaturalne istoty żyją we względnej zgodzie. Dora wraz z przyjaciółmi nie ochłonęła jeszcze po wydarzeniach z udziałem Maga a już jest wplątana w nową intrygę od której będzie zależał los jej samej oraz jej najbliższych. Przerażające sny, choroba Joshui, potwierdzają ją tylko w tym, że coś niebezpiecznego nadchodzi. Bardzo wielu z Was zwracało podczas lektury uwagę na sceny o podtekście erotycznym. U mnie było wprost przeciwnie mówiłam pod nosem "Niech Ona już się z nim prześpi, może nie będzie tak irytująca". Jak to możliwe, że jedna bohaterka, swoim zachowaniem może odebrać, zafascynowanie fabułą, niczym nie proszony gość, który psuje całą zabawę?.
Podsumowując: "Bogowie muszą być szaleni" to nie jest moja ulubiona część z serii o Dorze Wilk, dam szansę kolejnym częściom, mam nadzieję, że Dora się opanuje chociaż trochę, albo ktoś da jej "niezły łomot".

"Bogowie muszą być szaleni" to kolejny tom heksalogi o wiedźmie - Dorze.
Pomimo złapania złodzieja, życie Dory nie jest wcale łatwiejsze. Mierzy się z kolejnymi trudnościami i nie ma nawet chwili odpoczynku podczas snu.

Aneta Jadowska po raz kolejny zachwyciła mnie, gdyż drugi tom jest równie dobry lub nawet lepszy od pierwszego, co rzadko się zdarza. Z zaciekawieniem śledziłam perypetie bohaterów oraz każde zwroty akcji, których było naprawdę pełno.
Jeśli nie zwracać uwagi na szczegóły to fantastyka utrzymana jest na naprawdę dobrym poziomie. W połączeniu z wątkiem kryminalnym i wątkiem romansu książka bardzo wciąga czytelnika.
Bardzo spodobał mi się trójkąt miłosny pomiędzy postaciami, który dodawał dużo emocji do lektury.
Powieść została napisana w bardzo ciekawy sposób i jest idealna na odstresowanie się po ciężkim dniu. Pomimo, iż książka należy do gatunku fantastyki jest bardzo lekka i przyjemna podczas czytania.
Świetnie bawiłam się przy humorze autorki i nie mogę doczekać się kolejnej części!