Anioły i demony recenzja

Dan Brown był dla mnie pisarzem „nienormalnym”. Dlaczego? Otóż w jego książkach wszystko jest takie zawiłe, ale potrafi ułożyć w porządek. Zapoznaje czytelników z różnymi ciekawymi zjawiskami, tajemnicami.

Jednak po przeczytaniu „Kodu Leonarda da Vinci”, „Zaginionego symbolu” i „Aniołów i demonów” zauważyłam, że wszystkie są pisane wg podobnego schematu. Najpierw Robert jest u siebie w domu, potem ktoś dzwoni. Leci do danego miejsca. Tam bada zwłoki, które „wiążą się” z symbolami. I poznaje kobietę, która pomaga mu rozwikłać zagadkę. Tutaj zawiodłam się na autorze.

Robert Langdon zostaje pilnie wezwany do położonego koło Genewy centrum badań jądrowych CERN. Jego zadanie - zidentyfikować zagadkowy wzór wypalony na ciele zamordowanego fizyka. Langdon ze zdumieniem stwierdza, że jest to symbol tajemnego bractwa iluminatów - potężnej, aczkolwiek nieistniejącej istniejącej od czterystu lat organizacji walczącej z Kościołem, do której należały najświetniejsze umysły Europy, jak choćby Galileusz. Jak się okazuje, iluminaci przetrwali w ukryciu do czasów współczesnych i planują straszliwą wendettę- wysadzenie Watykanu przy użyciu antymaterii wykradzionej z genewskiego laboratorium. Langdon i Vittoria Vetra, córka zamordowanego fizyka, mają zaledwie dobę, by odnaleźć utajnioną od XVI wieku siedzibę iluminatów i zapobiec niewyobrażalnej tragedii. Czy zdołają na czas rozszyfrować wskazówki zapisane w jedynym zachowanym w archiwach Świętego Miasta egzemplarzu legendarnego traktatu Galileusza?

Początkowo nie mogłam wczuć się w sytuacje. Czytałam byle jak najszybciej skończyć. Niestety ja mam tak, że nie wiadomo jak by mnie książka nudziła to i tak przeczytam do końca. Nigdy nie wiadomo kiedy zacznie się rozgrywać akcja. Tak było i w „Aniołach i demonach”. „Wciągnęło” mnie dopiero w połowie.

Głównym plusem książki są zwroty akcji. W tym Dan Brown jest najlepszy.

Gdybym miała drugi raz czytać tę książkę, to już bym się nie skusiła.