Wielki Gatsby recenzja

Mam problem z tą książką… nie lubię mieć problemów z książką. Zazwyczaj po przeczytaniu (i opanowaniu niekiełznanych myśli hasających pośród wspomnienia danej historii) doskonale wiem co o niej sądzę, jak ją ocenię, a już na pewno wiem, czy mi się podobała czy nie. Z książką Fitzgeralda nie wiem. Skończyłem, opanowałem myśli, cytując Króla Juliana: ‘’kontemplowałem na sensem różnych spraw’’, ale nijak nie mogę ogarnąć tej - jakże skromnej objętościowo lecz wielkiej po wieloma innymi względami - historii. Na początek mam do przekazania tylko jedno – nie pokładajmy w niej jakichś potężnych nadziei i oczekiwań, możemy się wówczas srodze zawieść.

Historia napisana jest z perspektywy Nicka Carraway’a – sąsiada tytułowego Gatsby’ego. Jay Gatsby na pierwszy rzut oka wydaje się człowiek spełnionym i człowiekiem sukcesu. Urządza wiele wspaniałych imprez, ma piękny, lecz uważany przez wielu za dziwaczny dom, oraz mnóstwo pieniędzy, które, zdaniem wielu, zarobił w podejrzany sposób. To ‘’zdanie wielu’’ ma znaczenie, bowiem jest ono zdaniem ludzi, którzy na te imprezy przychodzą – mimo gościnności głośno wypowiadają swoje zdanie.

Fabułą, przyznam szczerze, niespecjalnie mnie zachwyciła. Jest to kolejna historia o tym, że pieniądze szczęścia nie dają. Mimo malej objętości książki, którą przy sporej dawce samozaparcia można skończyć w pół dnia, mnie czytanie jej zajęło dwa. Dziwnym jednak elementem jest to, że książka jest na tyle wciągająca, że nie czytając jej chcemy ją przeczytać, a gdy już czytamy, to najchętniej zrobilibyśmy coś innego. Osobiście uważam, że książka BYŁA świetna – w swoich czasach. Obecnie jest raczej reliktem, który się ogląda, podziwia, ale nie skupia na nim większej uwagi, jak w muzeum. Przynajmniej dla mnie.

Natomiast czynnikiem, który zasługuje na absolutny zachwyt, pieśni pochwalne i krzyki radości jest fantastyczny styl i genialny warsztat autora. Czytając, myślałem ‘’Czemu dziś nikt już tak nie pisze?’’ No właśnie! Dlaczego? Beztalencia wznoszą się na szczyty bestsellerów a zdolni pisarze tworzą dla mniejszości. To nie tak się powinno odbywać. W dzisiejszych czasach, niestety, dużo bardziej cenimy sobie to CO jest napisane niż JAK, a jeśli już zwracamy uwagę na to CO, to ważne jest też, żeby było rozrywkowe, zabawne, wzruszające i – przede wszystkim – lekkie i niewymagające intelektualnie. To smutne.

Myślę jednak, że wiele osób polubiłoby tę książkę. Znaleźć w niej można rzewną historię o miłości, rzewną historię o drodze do pieniędzy, trochę smutku, radości. Nutka intrygi z kroplą zazdrości. Słowem: elementy ładne, lekkie i popularne. Książce niewątpliwie zabrakło klimatu – imprezy w ogrodzie nie są w stanie oddać duszy jazzu, prohibicji i gangsterskich porachunków – niemniej książka niewątpliwie zasługuje na uwagę, nawet jako ciekawostka dla fanów ‘’Buszującego w zbożu’’