Wszystko czerwone recenzja

Czy kryminał z jednym morderstwem i paroma nieudanymi zamachami na życie głównej bohaterki może rozśmieszać? Ależ oczywiście, zwłaszcza spod pióra świetnej w tym fachu Joanny Chmielewskiej.

Autorka ma w swoim dorobku ponad 70 pozycji. Są to powieści sensacyjne, kryminalne, komedie obyczajowe, jak również książki dla dzieci i młodzieży.
„Wszystko czerwone” to książka, którą można zakwalifikować do literatury rozrywkowej, tzw. lekkiej. Wydana po raz pierwszy w 1974 roku, co rusz zostaje wznawiana, aż ta z 2001 roku dociera do moich rąk i nie chcę jej z nich wypuścić, aż do przeczytania ostatniej strony. Muszę poznać mordercę Edka, muszę poznać kto czyha na życie Alicji, naszej głównej bohaterki. To prawda, jest ona roztargniona i przez to gubią się cenne wskazówki, a przede wszystkim list od Edka, nota bene już nieżyjącego, który dałby odpowiedź na wszystko. Dodatkowo sprawę utrudniają ludzie, którzy masowo przewijają się przez dom Alicji. Nad rozwiązaniem zagadki z ramienia prawa stoi duński policjant pan Muldgraad, który swoją znajomością języka polskiego wprowadza wiele dodatkowego humoru. W książce tej występują wszystkie rodzaje komizmu, postaci, słowny i sytuacyjny. Czytając tą książkę raz po raz wybucha się niekontrolowanym śmiechem.

Okładka odpowiednia do tytułu, obrazująca bądź, co bądź najbardziej istotną scenę, jak również główną zagadkę książki. Bardzo wymowna i jak dla mnie najciekawsza wśród wszystkich wydań, jakie widziałam.

„Wszystko czerwone” to idealna książka dla osób, które jeszcze nie znają twórczości Joanna Chmielewskiej, sądzę, że zachęci ich ona do poznania innych pozycji. A stałych czytelników zadowoli swą lekką fabułą w połączeniu z niedoścignionym humorem. Czyta się ją jednym tchem i świetnie poprawia nastrój.