Zatrute pióro recenzja

Jerry Burton po paskudnym wypadku dostaje zalecenie od lekarza, aby odpocząć na świeżym, wiejskim powietrzu. Dlatego wraz z siostrą Joanną przybywa do Lymestock. Jak się okaże, miejsce to nie należy jednak do spokojnych mieścin. Tajemnica osoba zadręcza mieszkańców anonimowymi listami. Kiedy policja się poddaje, do pomocy wkracza Jane Marple., która jest specjalistką od ludzkich charakterów.

Czytając książkę trochę się zdziwiłem, gdyż byłem przekonany, że jest ona z cyklu przygód Jane Marple, tymczasem tu jej nie było! Pojawiła się na końcu i jej rola naprawdę była nie wielka. Oczywiście pomaga w schwytaniu sprawcy, ale brakuje tutaj jej plotek, herbatki i całej tej atmosfery, którą wokół siebie stwarzała.

O tym, że anonimy od zawsze przysparzają wielu problemy wie każdy z nas. "Zatrute pióro" jest opowiada właśnie o tym zagadnieniu, skupia się tu na ludzkich charakterach, przekonaniach i słabościach. Jest to świetny kryminał połączony z psychologią postaci.

Książka nie obejmuje nawet dwustu stron, ale czytając ją ma się wrażenie, że wszystko co najważniejsze zostało tu napisane. Trzeba przyznać, że sprawcy anonimów udało się bardzo dobrze zakamuflować. Po czytaniu tak dobrych książek nie umiem odpowiedzieć na pytanie, którego detektywa bardziej lubię. Poirot jest jest dokładnym geniuszem, który analizuje wszelkie poszlaki i niezgodności. Panna Marple jest detektywem amatorem, która często pomaga oficerom. Każde z nich wprowadza inną atmosferę.

Ten kryminał polecam każdemu. Czyta się go szybko i przyjemnie. Jest to także krótka i zajmująca zagadka do przeczytania w jedno popołudnie. Kto przeczyta, na pewno nie będzie żałował.