Atramentowe serce recenzja

Powiedzcie mi, czy można przejść obok tej książki obojętnie? Cudowna okładka bardzo przyciąga, jakby była idealną zapowiedzią tego, co przeczytacie.

„Jeśli weźmiesz w podróż książkę (...) wydarzy się coś dziwnego: książka zacznie gromadzić twoje wspomnienia. Potem wystarczy ją otworzyć i znów znajdziesz się tam, gdzie ją wtedy czytałaś. Ledwie przeczytasz pierwsze słowa, wrócą do ciebie obrazy, zapachy, smak lodów, które wówczas jadłaś... Wierz mi, książka jest jak muchołapka. Wspomnienia najlepiej trzymają się kart pokrytych drukiem.”

Książka o książkach. Jak dla mnie cudo.
Wyobraźcie sobie, że gdy na głos czytacie książkę, to wszystko zaczyna istnieć.
Ludzie, stwory, wróżki, magiczne miejsca... Wydaje się być pięknie, prawda?
Jednak okazuje się, że można mieć przez to niezłe kłopoty.
To nie jest dar. To przekleństwo.

„Książki muszą być ciężkie, bo w nich jest cały świat.”

Świat Atramentowego serca jest po prostu piękny.
Piękny, magiczny. Rozkochuje w sobie. Trochę o postaciach. :
Mo - nazywany także Czarodziejskim Językiem. Posiada "dar". Nigdy nie czytał córce na głos. Jego żona zniknęła w tajemniczych okolicznościach. Lekarz książek.
Meggie - córka Mo. Miłość do książek odziedziczyła po ojcu.
Dwunastoletnia, dojrzała dziewczynka.
Elinor - Oh, Elinor! Oddaj mi Twój dom, proszę! W każdym pokoju książki.
Taka cudowna biblioteka, o której chyba każdy (kto czyta) marzy.
Smolipaluch - Melancholijna, cudowna postać. Kocha ogień.
Czasem wydawało mi się, że rozumiem go doskonale.

„Książki to jedyne miejsce, gdzie istnieje współczucie, pociecha, szczęście... i miłość. Książki kochają każdego, kto je otwiera, dając mu poczucie bezpieczeństwa i przyjaźń, niczego w zamian nie żądając. Książki nigdy nie odchodzą, nawet wtedy, gdy się je źle traktuje.”

Na początku myślałam, że to książka raczej dla dzieci. Ale to nieprawda! Książka jest dla każdego, kto kocha tajemniczość. W każdym razie na pewno każdy znajdzie w niej coś dla siebie. Czyta się powoli, ale to tylko daje jeszcze większą przyjemność.

Na podstawie książki nakręcono film. Ale żałuję, że najpierw obejrzałam film a dopiero potem przeczytałam książkę >.< Prawie wszystko zmienili! Nie no ogólnie to film nawet, nawet. Ale w porównaniu z książką to jest totalne dno.

„Odkąd pamiętała, Mo zawsze wykonywał ten charakterystyczny ruch ręki: brał książkę, pieszczotliwie przesuwał dłonią po jej wierzchu, po czym otwierał ją tak, jak otwiera się szkatułkę wypełnioną po brzegi egzotycznymi klejnotami.”