Bez mojej zgody recenzja

"Bez mojej zgody" Jodi Picoult jest na liście moich ulubionych lektur. Jest też to jedna z nielicznych książek, na których płakałam.
Jest to głównie historia dziewczyny, która ma dość tego, iż została spłodzona ściśle genetycznie i musi pomagać swojej starszej siostrze, która jest chora na białaczkę. Podała więc swoich rodziców do sądu domagając się walki o własne prawa i wolność wyboru. Anna kocha swoją siostrę Kate, ale męczy ją myśl, że rodzice dostrzegają ją tylko wtedy, kiedy ich chora córka zaczyna się źle czuć. Czuje się niedostrzegana przez bliskich. Nie może także normalnie funkcjonować w społeczeństwie.
Kate, chora nastolatka zmaga się z białaczką już od wczesnych lat dzieciństwa. Nowotwór ciągle się nawraca. Dzięki temu strasznemu losowi spotkała swoją miłość, dzięki której przez chwilę poczuła się jak normalna, zdrowa nastolatka.
Czytając książkę, zakochałam się w bracie Anny i Kate, Jossie'm. Jego dominującą cechą był bunt oraz niezależność od rodziny. Był też wsparciem emocjonalnym Anny. Mimo swojemu złemu charakterkowi miał też cechę opiekuńczości i pomocniczości.
Bardzo mi się podoba w stylu tej pisarki to, że pokazuje problem z różnych perspektyw, nie ma jednej głównej postaci, każdy tutaj się "wypowiada". Ciągle podróżuje się w czasie, aby poznać źródło danych problemów.
Książkę się czyta jednym tchem. Polecam ;)
PS.: Nie zapomnieć o chusteczkach!


Recenzja została opublikowana także na moim prywatnym blogu.
[zeswiatafantazji.blog.onet.pl]