Magiczny pech recenzja

Szesnastoletnią Maggie nieustannie prześladuje pech. Dziewczyna ma nadzieję, że wyjazd do ciotki do Nowego Jorku pomoże jej uwolnić się od niego. Jednak od początku nic nie układa się tak, jak powinno: Maggie nie pasuje do nastolatków z Manhattanu, a chłopak, który wpada jej w oko, jest zainteresowany inną. Na domiar złego wścibska kuzynka zaczyna podejrzewać, że pech Maggie ma magiczne źródło.

Znam Panią Cabot z serii Pamiętnik Księżniczki, ale dopiero w tej książce "odkryłam" wspaniałość jej twórczości. Powieść jest krótka i lekko się ją czyta. Jest przyjemna i ciekawa. Akcja jest prawie cały czas, więc czytelnik nie może narzekać na nudę. Co według mnie jest ważne w takiego typu książkach.

Poprzednia powieść o magii mnie zniechęciła do tego tematu, a ta znowu do niego przekonała. W tej książce było coś innego, coś specjalnego co sprawiło, że była inna, wyjątkowa. Bardzo mi się podoba, gdy w powieści na pierwszych stronach jest przedstawiona historia bohatera, jego cechy, wady, powód dlatego znajduje się w takiej, a nie innej sytuacji, a tutaj to było. Jest to na wstępie duży plus ode mnie.

Od pierwszych stron polubiłam Maggie, jest w niej coś takiego, co od razu przyciąga do siebie czytelnika. Coś takiego jak w Gwendolyn z Trylogii Czasu. I chyba widzę w niej coś z siebie, głownię tą ciamajdowatość, może u niej nie jest to spowodowane nieogarnięciem się, nie mniej jednak, cały czas coś jej się przytrafia. Mogłam ją poznać "od kuchni" gdyż jej cała historia była przedstawiona w pierwszym rozdziale.
Autorka nie zaczęła od razu rozkręcać akcji, tylko stopniowo ją rozwijała. Mam taki nawyk, że jak jest jakieś dynamiczne i ciekawe zdarzenie od razu przeskakuję o 2 zdania dalej żeby tylko dowiedzieć się jak się skończyło, dlatego nie raz musiałam wracać do niektórych linijek żeby ogarnąć co się dzieje.
Polubiłam też Zacha, który miał coś w sobie z Gideona (ach ta moja obsesja na punkcie tej serii), może nie wszystko, ale niektóre jego cechy były podobne.
A kuzynki Maggie- Torreance nie mogłam z cierpieć. (I zagadka dla was kogo ona mi przypominała ? )
Książka była oryginalna. Czytało się ją szybko i przyjemnie. Potrzebna mi była powieść, która nie ma kolejnych części. Tylko taka, zwykła i krótka.