Pamiętniki Wampirów. Przebudzenie recenzja

Opinie, jakie słyszałam do tej pory o Pamiętnikach wampirów były bardzo podzielone. Postanowiłam sama przekonać się, czy jest w tych powieściach coś godnego uwagi. Miałam świadomość, że może nie jest to lektura z najwyższej półki, ale liczyłam przynajmniej na coś lekkiego i przyjemnego. Niestety, dawno żadna książka nie rozczarowała mnie w tak wielkim stopniu jak Przebudzenie.

Po wakacyjnej przerwie Elena, bardzo piękna i bardzo zapatrzona w siebie nastolatka powraca do szkoły,
w której przez wszystkich nazywana jest królową (to nie żart). Wielką niespodziankę sprawia uczniom pojawienie się tam nowego, przystojnego i tajemniczego chłopaka- Stefano Salvatore. Elena natychmiast pragnie zwrócić na siebie jego uwagę, choć nie jest to takie proste, ponieważ zawsze, dosłownie na każdym kroku za dziewczyną chodzi grupka ludzi i obserwuje wszystko, co robi (w końcu królowa musi mieć swój orszak). Gdy Stefano po raz pierwszy widzi Elenę, która w dodatku stoi odwrócona do niego tyłem,
mija ją obojętnie. Wściekła nastolatka nie może zrozumieć, jak to możliwe, że ktoś śmiał zignorować jej plecy, więc postanawia, że "zdobędzie go, choćby miało ją to zabić. Choćby to miało zabić ich oboje".
Przy Elenie Bella ze Zmierzchu to miła, spokojna, skromna, dobra i normalna dziewczyna.

I tak powoli toczy się akcja. Książka jest przewidywalna i pusta, nie dostrzegłam w niej nic wartościowego. Ledwo zmusiłam się, aby przeczytać ją do końca (może to był błąd i strata czasu). Główną wadą tej powieści jest Elena- jedna z najgorszych postaci literackich, z jakimi się spotkałam. Dziewczyna jest egoistyczna
i samolubna, chce, żeby cały świat kręcił się wokół niej. Często rozkazuje ludziom, co mają robić,
a najdziwniejsze jest to, że oni zawsze jej słuchają.
Postacie Stefano i Damona również mnie nie przekonały. Język, jakim została napisana książka także nie zachwyca. Znajduje się w niej wiele dialogów w stylu:
- Och, Eleno- szepnął.
- Och, Stefano- szepnęła.

Tej książki nie polecam nikomu, nawet jako czytadło dla odprężenia. Jest mnóstwo innych, o wiele lepszych powieści, jakie możemy przeczytać dla przyjemności i które dodatkowo coś po sobie pozostawiają.
W Przebudzeniu nie ma ani oryginalnych, interesujących postaci (przeciwnie- wszystkie one są niezmiernie irytujące, na czele z królową Eleną), ani porywającej akcji czy przyciągającego klimatu,
jednym słowem- właściwie nic w tej książce nie jest godne naszej uwagi.
Zdecydowanie odradzam.