Proroctwo sióstr recenzja

Z jednej strony jestem zadowolona z przeczytania tej książki, zaś z drugiej strony jestem rozczarowana, gdyż zapowiadało się o niebo lepiej z okładki od tego, co otrzymałam. Narzekać niby nie mogę, bo wciągnęło porządnie, nie do końca, ale zawsze. Narzekać nie mogę, bo czytało się dobrze, przyjemnie i szybko, a także rzec nie powinnam, że się znudziłam, bo powieść napisana jest w miarę przyzwoicie. Jednak: miejscami nudziłam się potwornie z racji tego, iż główna bohaterka – Lia – zdawała się być wszystko wiedzącą naznaczoną. Fakt faktem nie wiedziała co poczynić, jak obronić bliskich ani jak zamknąć wrota. Jednak jej sposób bycia wskazywał na wygórowane mniemanie własnej osoby. Lia zdawała mi się taką paniusią z bogatego domu, owszem z dobrymi manierami, ale w sposobie jej bycia dało wyczuć się taką specyficzną postawę bogaczki. I choć jej nastroję melancholijne, zmieniając się ze skrajności w skrajność powinny mnie ruszyć, poruszyć mnie nie poruszyły wcale. Ot co. Nie była ona zbyt przekonująca w swojej stracie, czy w swoim przerażeniu. A samo odkrycie prawdy, jaka na niej ciąży nie było dla mnie ani trochę przerażające.
Jeśli mamy mówić o fabule tu jest tutaj dość mocno zakręcona, że chcąc nie chcą przyciąga, a nawet wciąga. Trochę zajeżdżało mi podobnymi faktami jak w innych przeze mnie czytanych powieściach, jednak sam ogół był kreatywny i pomysłowy. Czytając tą powieść można spodziewać się zaskoczeń, zdziwień i różnych, dziwnych sytuacji, ale nie licząc na trzymanie w napięciu. Tego tu zwyczajnie nie ma. A szkoda, bo na sam koniec zrobiło się naprawdę ciekawie, ale autorka doszła do wniosku, iż powieść należy zakończyć na tym wątku. Tak więc spodziewać się trzeba, że kolejny tom wniesie coś nowego, i możliwe, coś przerażającego i okrutnie wciągającego.
Sam styl czy forma pisania jest znośna, wręcz mogłabym powiedzieć, że dobra. Chociaż niektóre zachowania postaci są denerwujące sam styl autorski na tym nie ucierpiał. Wypowiedzi i dialogi czyta się przyjemnie, chociaż czasami wolałabym aby historia była przedstawiona z perspektywy dwóch sióstr, a nie jednej. Chciałabym poznać motywy drugiej, gdyż sama z siebie jej zła nie pojmę, prawda? Chciałabym wiedzieć co nią kieruje i jakie ma ku temu motywy, a przede wszystkim: jak się z tym czuje? Tego mi tu zabrakło.
Kończąc moje niezadowolenia muszę powiedzieć kilka plusów, bo cały czas opowiadam o minusach: historia jest nader ciekawa, tak naprawdę nie wiadomo do końca nic, bo sami musimy z bohaterką(mozolną) odkrywać tajemnice. Ciekawie jest czytać o innych światach, takich między naszym światem a tym ostatecznym. Dobrze czyta się nie tylko o dobru, ale i złu. To przyjemne i potrzebne zestawienie działa na korzyść tej pozycji, która niewątpliwie jest ciekawą pozycją, ale wymagającą jeszcze kilku poprawek.