Piękne istoty recenzja

Książka "Piękne Istoty" opowiada o Ethanie mieszkającym w hrabstwie Gatlin. Co noc śni on o pewnej dziewczynie, która niespodziewanie wprowadza się do miejscowego "nawiedzonego domu" Ravenvood. Lena Duchannes, bo tak się nazywa, okazuje się całkiem inna niż sobie wyobrażał. Jest cicha, stara się nie rzucać w oczy i ma specyficzny rodzaj ubioru. Ethan stara się dowiedzieć co Lena ukrywa i czemu nawiedza go w snach. Wydaje mu się, że między nimi jest jakaś dziwna więź, która powstała na długo przed ich poznaniem. Historia umieszczona jest w dość dziwnym miejscu. Kto by się spodziewał, że w małym miasteczku mogą dziać się tak dziwne rzeczy. Dobrze opisały to hrabstwo autorki: "Gatlin jest w samym środku niczego". Jest to typowe miasteczko w Karolinie Południowej, które nie odstaje aż tak bardzo od reszty. Wspominam o tym, ponieważ usytuowanie akcji w dobrym miejscu. Dzięki temu łatwo można było się wczuć w klimat opowieści. Książkę kupiłam kilka dni po premierze, czyli ponad rok temu. Ostatnio postanowiłam sobie przypomnieć o niej i całkiem inaczej na nią patrzę. Kiedyś wydała mi się oryginalna i ciekawa, a teraz po kolejnych 50/60 książkach mam wrażenie, że jest pisana na utartym schemacie i okropnie się wlecze. Inaczej postrzegam także głównych bohaterów. Moim zdaniem Ethan nie ma jednolitego charakteru. Co chwile zmienia zdanie i nie potrafi postawić na swoim. Sądzę, że jak na bohatera pierwszoplanowego, to jest strasznie nudny. Nie ma w nim czegoś, co mogłoby zaciekawić. Lena jest o wiele lepiej wykreowana. Ma mocno zarysowany charakter i wiele cech charakterystycznych, które czynią ją unikatową postacią. Do końca powieści jest zagadką, która do końca nie jest rozwiązana. Moim zdaniem powieść na pewno jest pomysłowa. To mogę powiedzieć, niektóre momenty rzeczywiście przyjemnie się czytało, ale czasami wydawało mi się, że ta książka to jakaś kpina. Sądzę, że ta powieść została ciut za łagodnie oceniona, a podoba wielu osobom się tylko dlatego, że jest napisana na utartym temacie. Miałam zamiar się wybrać do księgarni po drugą część tej pozycji, ale sądzę, że na razie chyba zrezygnuje z tego. Zachęcam jednak do sięgnięcia po tą książkę, ponieważ zdanie o niej jest podzielone na pół. Jednym się podoba, a drugim nie. Chciałabym się dowiedzieć, po której stronie wy staniecie, bo ja jest na środku.