Panny roztropne recenzja

Macie czasem tak, że zaczynacie czytać książkę z myślą „tylko chwilkę i biorę się do roboty”, a wy czytacie i czytacie… Czas mija, to co mieliście zrobić odchodzi w zapomnienie, nawet nie odbieracie telefonu… bo go najzwyczajniej w świecie nie słyszycie? Ja właśnie tak miałam przy Pannach roztropnych. Dopóki nie skończyłam nic dla mnie nie istniało. Nawet listonosz został dziś troszeczkę zaniedbany ;) Że o złym bracie nie wspomnę, ponieważ nie odebrałam jak dzwonił. Tylko z O. jeszcze normalnie pisałam ;D.

Trudno jest mi coś napisać by zarazem nie zdradzić za dużo. Co by smaczek jakiś został ;). Panny roztropne to kontynuacja Milczka. A tu się dzieje. Milczek szuka dalej swojej drugiej połówki. Poznajemy też Ole Pieczkę – byłą medalistkę w kategorii gimnastyka sportowa, która przeprowadza się by zacząć od nowa po nieudanym związku. Spotykamy tu też ciocie Milczka –Zosię, szczęśliwą już mężatkę. No i oczywiście Bachor! Cudowna postać, radosna, jak tylko powinno być radosne dziecko. Chłonąca wiedzę jak gąbka, z głową pełną fantazji… No i panowie… ;) O tym jak potoczą się ich losy cicho sza…

Książkę czyta się szybko i przyjemnie. Nie zauważałam upływającego czasu. Początkowo trudno było mi się połapać kto, gdzie i z kim, ale później już wiedziałam. Pani Magda ma coś takiego w swoich książkach, że człowiekowi samemu wypływa uśmiech na twarzy i często wybucha się śmiechem. Nawet teraz jak przypomnę sobie niektóre sceny to się śmieje w głos ;) Na przykład gdy tatuś Bachora miał spinki z Kubusia Puchatka we włosach. ;) Tylko zakończenie wydaje mi się takie szybkie. Jaj najbardziej polecam na umienie czasu, poprawy humoru, albo gdy ma śię ochotę pośmiać. ;)

Książka z akcji „Włóczykijka” przekazana przez wydawnictwo „SOL”.

Autor: Magdalena Witkiewicz
Tytuł: Panny roztropne
Wydawnictwo: SOL
Rok wydania: 2010
Liczba stron: 255