Bitwa w Labiryncie recenzja

Percy jest boleśnie świadomy, że wielkimi krokami zbliżają się jego piętnaste urodziny, a co za tym idzie i szesnaste. Słowa przepowiedni stają się coraz bardziej realne a młody heros zastanawia się przed jakim wyzwaniem będzie musiał się stawić. Jakby tego było za mało to dziwna śmiertelniczka Reachel dowiaduje się coraz więcej rzeczy o magicznym świecie, ale Luke, stary, dobry nieprzyjaciel jest zawsze na posterunku ze swoim Szerszeniem. Przed bohaterskimi herosami, satyrem i cyklopem staje olbrzymie zadanie: odnalezienie syna Hadesa - boga Podziemi, przejście labiryntu Dedala i znaleźć jego wykonawcę oraz (jak zwykle) powstrzymać Kronosa przed powstanie i zniszczeniem świata. Jakby to powiedział Percy? A właśnie: to zapowiada się naprawdę dobrze.

Czarty tom, zarazem przed ostatni jest zupełnie zadziwiący. Bardzo dużo się dzieje, ale nie można się pogubić, co jest wielką ulgą. Właściwie nie wiem czy jestem w stanie stukać palcami o klawiaturę, taka jestem roztrzęsiona. Bardzo się boję sięgnąć po ostatnią część, ponieważ nie mogę się rozstać z Percy'm, Annabeth i Grover'em. I oczywiście z Aresem, który jest tu tylko kilka razy wspomniany, ale i tak czekam na niego!

Percy coraz bardziej zbliża się wiekiem nie tylko do przepowiedni, zagłady i takich tam, ale też do mnie. Bardzo załuję, że nie zabrałam się za tą serię wczesniej, ale lepiej późno niż wcale. Bardzo, ale to bardzo zasmucił mnie fakt, że wspomniana wyżej Reachel odgrywa ważną rolę w misji. I nie jestem osamotniona w tym, dzięki Annabeth! W ogóle mogę mieć nadzieję, że nie będzie jej już w piątej części, która nawiasem mówiąc czeka na mnie na półeczce. Wspomnę jednak o pozytywach: przekonałam się co do Tysona, który trochę irytował mnie w drugiej części. No i jest jeszcze bóg: Hefajstos i bogini Hera, która jednak nie jest zbyt dobrą boginią i opiekunką rodzin, woli te idealne.

Jak już piałam w poprzednich recenzjach pierwszego, drugiego i trzeciego tomu, nie będę się czepiać strony pisania i akcji, poniważ zwyczajnie nie mam czego. Jestem pewna jednego: cokolwiek wyjdzie spod pióra Rick'a Riordan'a muszę to przeczytać, więc jak na mnie przystało będę cierpieć katusze, aż nie dostanę kolejnych książek.