Pałac Północy recenzja

Ben i jego przyjaciele skończyli już 16 lat i niedługo będą musieli opuścić sierociniec. Podczas pożegnalnej imprezy poznają swoją rówieśniczką Sheere i postanawiają zaprosić ją na ostatnie spotkanie stowarzyszenia, które założyli kilka lat temu. Dziewczyna opowiada im tragiczną historię swojej rodziny. Nowi przyjaciele decydują się pomóc Sheere znaleźć odpowiedzi na pytania dotyczące jej ojca. Żaden z członków stowarzyszenia nie zdaje sobie jednak sprawy, jakie niebezpieczeństwo pociąga za sobą ta decyzja. Nie wiedzą też, że mroczna historia jest związana z jednym z nich – Benem...

Książka „Pałac Północy” to wciągająca i pełna grozy powieść, która opowiada o zmaganiach się młodych ludzi z przeszłością, o przyjaźni, która jest w stanie przetrwać wszystko i o poczuciu odpowiedzialności za własnych bliskich. Dzieło Carla Ruiza Zafona pokazuje, jak duży wpływ na nasze życie może mieć środowisko, w którym się wychowaliśmy i ludzie, których los postawił na naszej drodze.

„Pałac Północy” to książka o wielu zaskakujących zwrotach akcji, które często burzą nasze dotychczasowe wyobrażenie o bohaterach. Autor świetnie opanował sztukę trzymania czytelników w napięciu. Stworzone przez niego opisy miejsc i postaci nie raz doprowadzały do pojawienia się u mnie dreszczyku strachu i niepewności, jaki los spotka głównych bohaterów.

Język powieści jest przystępny dla każdej grupy wiekowej. Młodsi czytelnicy potraktują tę książkę jako pełną emocji przygodę. Młodzież i osoby dorosłe zapewne dostrzegą w tym dziele przesłanie, które wymaga dłuższego przemyślenia.

Sięgając po „Pałac Północy” spodziewałam się lekkiej powieści, która umili mi letni odpoczynek. Chociaż książka zupełnie odbiegała od mojego wyobrażenia, byłam pozytywnie zaskoczona. Polecam książkę zarówno młodzieży jak i osobom dorosłym.