Światła września recenzja

Carlos Ruiz Zafón jest jednym z najbardziej poczytnych współczesnych pisarzy. Każda jego książka pozwala milionom czytelnikom przenieść się w pełen tajemnic świat XX wieku. Wszystkie książki Zafóna, które czytałam bardzo mi się podobały i z wielkim zapałem sięgnęłam po ,,Światła września”.
Simone Sauvelle po śmierci męża, musi sama zapewnić swoim dorastający dzieciom odpowiedni byt, wykształcenie oraz szczęśliwe dzieciństwo. Niestety dla samotnej kobiety , była to bardzo trudna sytuacja, szczególnie w okresie międzywojennym w Francji. Wdowa popadała w coraz większe tarapaty finansowe. Jednak ratunkiem dla niej okazuję się praca na stanowisku ochmistrzyni w olbrzymiej rezydencji Lazarusa Janna. Jej pracodawcą jest byłym właścicielem fabryki zabawek. Simone wraz z dwójką dzieci przeprowadza się do niewielkiego domu, znajdującego się na terenie należącym do fabrykanta . Piękny budynek, nadzieja na lepsze jutro, uroki okolicy i sympatyczny pracodawca pozwalają całej trójce wyciszyć się oraz ze spokojem myśleć o przyszłości. Niestety ten idylliczny obrazek zostaje przerwany gdy ich nowa znajoma zostaje znaleziona martwa. Noce stają się koszmarem, dnie wypełnione lękiem, piękna rezydencja miejscem przepełnionym grozą, wzbudzającym lęk.
,,Światła września” trzyma poziom poprzednich książek Zafóna. Nawet się nie spostrzegłam kiedy skończyłam ją czytać. Fabuła jest dynamiczna po dokładnym opisie sytuacji i charakteru głównym bohaterów następuję rozwój właściwej akcji. Straszna sytuacja goni jeszcze gorszą, bohaterowie znajdują się w potrzasku, który okaże się dla nich swoistym sprawdzeniem ich charakteru i wytrzymałości. W książce duchy wychodzą z cienia, nocne mary i lęki burzą ład i klarowność rzeczywistości. Iluzja oraz głęboko ukryte obawy zaburzają porządek i ład świata w którym żyje Simone wraz z dziećmi.
Język jakim posługuje się autor jest prosty i łatwo przyswajalny ale również bardzo plastyczny o obrazotwórczy. Z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej przenosiłam się w świat który opisuję Zafón. Widziałam stworzone przez Lazarusa mechaniczne zabawki, pływałam łódką wraz z Irene i Ismaelem, chodziłam ciemnymi, wypełnionymi po brzegi zabawkami w rezydencji fabrykanta.
Hiszpański autor poprzez tą książkę, ukazuje jak łatwo jest się w życiu pogubić, zatracić. Zawierzając złej osobie, słuchając jej rad, które początkowo mogą wydawać się tymi wynikającymi z dobroci serca, człowiek wpada w pułapkę.
,,Światła września” jest książką o której tak szybko się nie zapomni, wpada w pamięć. Nie tylko za sprawą ciekawej fabuły ale również dzięki barwnie wykreowanym bohaterom oraz niesionym przesłaniom. Carlos Ruiz Zafón pisał ją z myślą o młodzieży ale wydaję mi się że spodoba się każdemu.
Polecam!