Dogonić rozwiane marzenia recenzja

„Przyglądam się twarzom w tłumie, jakbym próbowała zobaczyć siebie samą.”*

Marzycie? Może inaczej zapytam, czy jest tu ktoś kto nie marzy? Nie? Tak właśnie myślałam. Marzenia nas kształtują, wytyczają naszą ścieżkę. Są marzenia duże i te małe, ważne i błahe. W życiu dążymy do ich spełnienia, wtedy czujemy, że czegoś dokonaliśmy, że się rozwijamy. A co jeśli w połowie drogi odkładamy marzenia na rzecz codzienności z słowami „kiedyś do nich wrócę” i dalej podążać bez naszej siły. Czy damy radę potem się cofnąć i spełnić je…

Samantha i Bob Friedman są małżeństwem z dwudziestoletnim stażem. Mają trójkę dzieci, adoptowaną córkę Cameron i dwóch rodzonych synów - Andrew i Jakiego. Pozornie są szczęśliwą rodziną. Niestety tak naprawdę coś się psuje. Bob niezadowolony z swojej pracy wycofuje się z życia rodzinnego i nie rozumie oskarżeń żony, że wszystko jest na jej głowie. Samantha ma dość bycia kurą domową i braku zainteresowania ze strony męża. Ma też żal do Boba, że gdy Cammy była mała powiedział jej o adopcji.
Córka od tej pory czuje się inna, czuje, że nie należy do tej rodziny. Postanawia odnaleźć swoją rodzoną matką. Próbuje też sobie poradzić z zaistniałą sytuacją niestety w zły sposób. Buntuje się, jest agresywna, zażywa narkotyki. Jest nie miła dla matki mimo tego, że wie iż źle postępuje, nie potrafi inaczej, a może nie chce… Wagary, alkohol, narkotyki, przygodny seks to dla niej codzienność. Z jednego problemu popada w drugie.
Czy Friedmanowie uratują swoje małżeństwo, odnajdą dawną pasję, namiętność? Jak Cameron poradzi sobie z informacją, którą posiada, a może towarzystwo w którym przebywa doprowadzi do tragedii? Czy ta rodzina ma szansę na odnalezienia szczęścia? Matka i córka spełnią swoje marzenia, a może już jest za późno?

Książka wzrusza, wciąga i porusza. Przyznać muszę, że nie spodziewałam się takiej dawki emocji. W głowie cały czas mi się kołacze czy było inne rozwiązanie, czy gdyby Samantha inaczej reagowała to co się stało nie miało miejsca. Duży też wpływ na zdarzenia miały kłótnie między małżeństwem. Myśleli, że dzieci nie wiedzą nic o ich kłótniach, ale niestety nie było to prawdą. „Dogonić rozwiane marzenia” jest opisem problemu wielu małżeństw, wielu błędów, których nie jest się świadomym.
Postacie są tu bardzo ciekawe. Zawiedziona Samanta, która próbuje walczyć o szczęście rodziny, Cameron próbująca odnaleźć się w życiu, Bob rozczarowany pracą. Każde z nich ma temperament, osobowość i jest inteligentne. Tylko szkoda, że się pogubili w życiu.
Mimo trudnego tematu czyta się szybko i przyjemnie, autorka pisze plastycznym językiem, który czyta się bez problemu. Flock ma umiejętność pisania tak, że człowiekowi stają łzy w oczach, a ty nie potrafisz czytać spokojnie i bez emocji.
Polecam!



*str. 31