Bez skazy. Pretty Little Liars recenzja

Znasz to uczucie, gdy książka pomimo banalnej i płytkiej fabuły tak mocno Cię wciąga, że z utęsknieniem czekasz na przeczytanie kolejnego tomu? Tak było ze mną. Pierwsza część Pretty Little Liars nie była według mnie fenomenalna, jednak coś niesamowicie mnie ciągnęło do zapoznania się z kolejnymi losami głównych bohaterek. Tym sposobem wszystkie siedem tomów, które do tej pory zostały wydane w naszym kraju, już znalazło się na mojej półce.
Aria, Hanna, Emily i Spencer w dalszym ciągu dostają tajemnicze wiadomości, jednak osoba, która je nadaje staje się coraz bardziej agresywna i bezwzględna. Wciąż zastrasza nastolatki ujawnieniem ich sekretów, ale tym razem zmusza je do działania. Narzucam im pewne zadania, które muszą wykonywać wbrew sobie.
Dawno zerwana przyjaźń między dziewczynami zaczyna powoli się odnawiać. Nastolatki próbują wzajemnie się chronić, a Spencer wyjawia im skrywaną niegdyś tajemnice dotyczącą 'sprawy Jenny'. Wspólnymi siłami szukają nadawcy zagadkowych wiadomości, próbują odkryć kim jest osoba, podpisująca się literą A. Pierwsze podejrzenia padają na Toby'ego – brata oślepionej niegdyś uczennicy. Bohaterkom wydaje się, że sprawca został odnaleziony i ich prześladowania się zakończą, jednak nie wszystko okazuje się takie proste.
Dodatkowo sytuacja rodzinna w domu każdej z dziewczyn jest coraz to bardziej napięta. Jak widzimy sytuacja, w jakiej znalazły się przyjaciółki dotyka nie tylko je bezpośrednio, ale i ich najbliższych.
Moje ostatnie porównanie książki pani Shepard do cyklu „Gossip Girl” wzbudziło sporo emocji, wielu z was nie zgodziło się z moją opinią i teraz wiem dlaczego. Choć pierwsza część dalej według mnie przypomina wspomnianą już serię, to w „Bez skazy” wszelkie podobieństwa się zacierają. Pretty Little Liars to historia zdecydowanie brutalniejsza, w której bohaterowie pomimo luksusowego i dostatniego życia, na pewno nie prowadzą spokojnej, sielankowej egzystencji.
Tak jak w przypadku poprzedniczki, książka pisana jest prostym, łatwo przyswajalnym językiem, typowym dla powieści młodzieżowych. Fabuła przedstawiona jest z perspektywy każdej bohaterki. Zarówno Aria, Emily, Spencer jak i Hanna są bardzo charakterystycznymi postaciami z charakterem, dlatego podczas lektury nie ma mowy o nudzie.
Aż do ostatniego momentu byłam pewna, że wiem kim naprawdę jest A. Jednak końcowy rozdział uświadomił mi, że prawdopodobnie jednak jestem w błędzie. Tym sposobem dalej bezskutecznie głowię się nad rozwiązaniem zagadki. Mam nadzieję, że kolejny tom nieco rozjaśni moje wątpliwości.
W ostatnim czasie udało mi się również obejrzeć kilka odcinków serialu, powstałego na podstawie serii i muszę stwierdzić, że jest on równie wciągający jak książka. Każda nastolatka zdecydowanie powinna zapoznać się z tym cyklem bez różnicy czy w formie książkowej czy filmowej.