Ukojenie recenzja

Pierwsza część tej trylogii naprawdę przyprawiła mnie o Drżenie. Była to piękna, niezwykle subletna i delikatna opowieść o wspólniej przyszłości, która może trwać zaledwie jedno lato, nim szczęście odbierze na zawsze tchnienie zimy. Kolejne rozdziały tomu drugiego wzbudziły niespodziewany Niepokój, bo niepewne stało się istnienie tych bohaterów, których myślałam, że los postanowił oszczędził. Finałowa część miała pozwolić zaznać Ukojenia.
Dostałam zakończenie podobne do tego w poprzedniej serii Maggie Stiefvater. Wiem już, że ta autorka świadomie nie dopowiada wszystkiego do końca. Chce aby to czytelnik sam zdecydował, jakiego zakończenia życzy sobie dla poznanych już dość dobrze postaci. "Drżenie" ma swego rodzaju zamknięte zakończenie i tylko my sami decydujemy czy chcemy poznać dalsze losy Sama, Grace i Isabel. Gdy jednak przeczytamy "Niepokój" dosłownie nie da on mam zaznać spokoju póki nie będziemy mieli za sobą ostatniej strony "Ukojenia".

"Nie ma już nadziei, że wiosna i ciepło sprowadzą go z powrotem do mnie"*
Historia opowiadana w drugim tomie została niespodziewanie przerwana. Nie zdąrzyliśmy się nawet pożegnać z Grace, gdy pochłonęło ją zimno, zapomnienie i las. Zbliża się już powoli wiosna i tak jak wszystko się wówczas odradza, tak i niektóre z wilków powrócą do swojej ludzkiej postaci i wspomnień. Wiele zdarzeń z pierwszego tomu będzie kluczowych dla tej części. Czy Grace uda się spotkać jeszcze z swoją najlepszą przyjaciółką Olivią ?
Ojciec Isabel wreszcie znalazł sposób aby pomścić śmierć syna, za którą wini wilki z Mercy Falls. Czy starczy czasu aby odnaleźć lekarstwo ?

"Powietrze wokół nas pachniało wiosną, ale miałem wrażenie, że jest zimna."*
Sam i Grace to pierwsi bohaterowie tej opowieści. Historia ich uczucia niezwykle zapada w pamięć i wyróżnia się mocno na tyle innych serii. Są jeszcze Cole i Isabel. Choć za dziewczynę nadal nie dażę zbyt mocną sympatią, to lidera "Narkotiki" serdecznie polubiłam w tej części. Nie mogę jednak umniejszyć wkładu żadnego z nich dla dobra sprawy wilków. Bohaterowie tej serii to młodzi ludzie z mrocznymi cieniami w swojej przeszłości, które nadal przesłaniają światło i radość, jaką można dostrzeć w codzienności. Ich problemy są o wiele głębsze niż szkolne rozterki czy sprzeczki z najbliższymi. Brak sensu w życiu, ból skrywany za cynizmem, poczucie zdrady i straty możliwości, które dla młodych ludzi na progu dorosłego życia powinny być czymś oczywistym i dostępnym.

"-Ale nie wspominałbym jej o wilkach. Tylko tyle, że żyjesz. Zakładają, że w ogóle mnie posłuchasz.
- Zawsze cię słucham... Chyba, że akurat tego nie robię.*

Jest to trylogia, którą bardzo chętnie zobaczyłabym na wielkim ekranie. To jedna z tych serii, które najbardziej polecam i rekomenduję. Sam, Grace, Cole i Isabel oraz wilki z Mercy Falls na zawsze pozostaną w mojej pamięci. Jedna z tych historii, do której będę wielokrotnie wracać.