Zeznania Niekrytego Krytyka recenzja

„Jeśli ktoś nie podziela twoich poglądów, a ty wciąż pozostajesz przy swoim, to znaczy, że rozpoczął się u ciebie jeden z najważniejszych procesów, jakie mogą spotkać człowieka. Samodzielne myślenie.”

Zacznę od tego, że przez ostatnie 2-3 miesiące nie byłam w stanie przeczytać żadnej książki. Wszystkie gatunki mnie nudziły, zaczynałam i porzucałam po chwili kolejne powieści. Szukałam, szukałam aż w końcu znalazłam coś naprawdę godnego mojej uwagi. Przyznaję szczerze, że nigdy wcześniej nie czytałam książki z takiego gatunku. Zawsze chciałam, ale jednak nie było mi do tej pory po drodze.

Niekrytego Krytyka znam tak jak większość osób oczywiście z YouTube'a. Nie uważam się za jego wielką fankę, niektóre jego filmiki uwielbiam, za innymi niezbyt przepadam, ale w ogólnym rozrachunku mogę powiedzieć, że gościa lubię. Podoba mi się jego ironiczny i sarkastyczny sposób bycia i mówienia, który dużo osób irytuje. Pewnie dlatego, że sama taka jestem. Zawsze uważałam Maćka za całkiem mądrego faceta, który w fajny sposób potrafi podzielić się spostrzeżeniami na różne tematy ze swoimi widzami i po przeczytaniu jego książki nie zmieniłam zdania, ba! tylko upewniłam się, że miałam rację.

O czym jest ta książka? Tak naprawdę o wszystkim i o niczym i bynajmniej nie jest to jej minus. Niekryty w swojej książce poruszył kilka tematów, które są lub było niedawno na czasie. Niby nic odkrywczego, ale wszystko przedstawione w zabawny i ironiczny sposób, dzięki czemu mi osobiście czytało się ją szybko i z przyjemnością. Muszę przyznać, że dla mnie, osoby młodej, książka oprócz oczywistego charakteru rozrywkowego miała też mały charakter edukacyjny. Kilka fragmentów dało mi naprawdę do myślenia i w jakiś tam sposób może nawet podbudowało. Nie było to nic czego bym wcześniej nie wiedziała, ale fajnie było to przeczytać w takiej książce.

Podsumowując, nie jest to książka, którą koniecznie trzeba przeczytać i która odmieni nasze życie, Maciej Frączyk raczej nigdy nie będzie wielkim pisarzem, ale ja naprawdę nie jestem w stanie ocenić jej niżej. Czytało mi się ją szybko i przyjemnie, zapewniła mi rozrywkę i przy okazji czegoś nawet nauczyła, więc czego chcieć więcej? Polecam ją głównie osobom, które znają i lubią Niekrytego Krytyka, jeśli kogoś irytuje jego styl radzę ją sobie odpuścić.